De challenge “Opposite Colors” was een hele leuke die me enorm prikkelde. Natuurlijk wist ik wel wat over dit onderwerp en de verwarrende, verschillende manieren om ernaar te kijken. Hier hebben de organisatoren gewoon 1 methode gepakt en dan kom je op de plaat hieronder en toelichting hier.

En dan blijkt… dat ik in de praktijk niet veel verder kwam dan rood < — > groen. Maar dat andere combinaties ook veel vaker voorkomen dan gedacht. Jolande vond oranje en blauw naast elkaar hangend in een rek bij een kledingwinkel.

Ik besloot in het rond te kijken naar de combinatie paars < — > oranjegeel. Moet je kijken wat we gewoon in huis hebben:

De komende periode wil ik proberen om een oog te ontwikkelen voor meer van die kleurtegenstellingen – vooral degenen die altijd aan mijn aandacht ontsnapten!

Voor 52 Frames was de uitdaging deze week om een macro-foto te schieten. Een close-up is daarbij macro-achtig genoeg. Toen ik tijd kreeg om aan het maken van een leuke prent te denken werd het regenachtig weer en kreeg ik diverse andere activiteiten.

Op bezoek bij vrienden werd het volop takkeweer… maar gelukkig hield de regen plotseling op, de zon kwam krachtig te voorschijn en de natuur was vol met lekkere frisse kleuren en… waterdruppels.

Dit was de eerste keer dat ik de macro-stand op mijn nieuwe foon heb gebruikt: eigenlijk is dat een aparte camera = lens + sensor combinatie. Slechts 5 megapixel en lichtelijk overscherpt (kan ik nog aanpassen) maar wel een heel leuk resultaat:

Wel fijn om met die Samsung A73 altijd een macro-camera bij me te hebben!

Meneer Woef, waarmee kunnen we u van dienst zijn?

Vandaag hebben we een auto gehuurd om er lekker op uit te trekken. We wilden eerst in Aydin langs de OPSMall in aanbouw en daarna lekker slingeren door de bergen.

Dat lukte prima en al slingerend kwamen we een “bruin bord” tegen = een bezienswaardigheid. Dat was het Cincin kasteel – ooit een indrukwekkend bouwwerk en nu deels een ruïne, deels handig funderingsmateriaal voor nieuwere bouwwerken.

Als je op een punt in Kusadasi staat met rondom zicht dan zie je een paar hoge heuvels: de berg met het standbeeld van Kemal Ataturk is dichtbij en goed zichtbaar… maar er is ook een heuvel met allerlei zendmasten er op. Eindeloos intrigerend om ook daar eens heen te gaan – en zo vertrok ik deze middag met camera en een 35mm lensje maar zonder een idee hoe ver en hoog het precies was…

GPS Latitude : N 37d 51m 36.243720s
GPS Longitude: E 27d 17m 12.403680s
GPS Altitude :  350.00m

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Pentax-M 35mm lens.

Met het woord “stoel” doe ik dit object te kort. Daarvoor is ‘ie te classy, te bijzonder, te veel gemaakt met vakmanschap en met te veel… levenservaring. En daar staat ‘ie dan, uitgerangeerd naast een afvalbak.

De challenge van 52 frames deze week was “chair” met als extra challenge: “tell a story”. Dat laatste hoef ik niet zelf te doen, dat straalt dit object op deze plaats volop zelf uit.

Voor het kieken van een andere stoel had ik de camera bij me en opeens, later op de avond en onderweg terug naar huis… stonden we oog in oog met deze beauty.

De foto is gemaakt met de Sony RX100 – op iso 6400 en zelfs dan nog met een lange sluitertijd door de donkere plek. DxO Photolab wist wel raad met de ruis en dankzij de witte sticker op de vuilbak was de witbalans ook zo geregeld: van roodbruinachtig straatlampenlicht naar natuurlijke kleuren met 1 klik!

Tijdens de laatste tocht naar Sevda Tepesi heb ik een R72 infrarood filter meegenomen om op de oude SMC Pentax-M 40mm lens te zetten. Ik heb ergens gelezen dat dat een van de beste lenzen is voor infraroodfotografie. Het is ook een z.g. pancake-lens: dun als een pannenkoek. En bij grotere diafragma’s minder scherp dan de andere Pentax-M familieleden. Die feiten wijzen er mogelijk op dat er gewoon minder glas-elementjes in zitten. Hoe dan ook, als je wat verder diafragmeert worden de beelden heerlijk scherp, zie mijn vorige post (en eerdere in dit blog).

Ik heb (nog) geen camera waar het ingebouwde infraroodfilter uitgepeuterd is dus moest het met de Sony gebeuren. De 40mm en een boel zonlicht helpen wel maar op het display zie je bijna niets. Er zijn redenen waarom je ir-fotografie vooral op het hoogtepunt van een zonnige dag moet doen! OK, de zon was er deze winterdag volop maar bulderen deed alleen de wind…

Thuisgekomen zijn de foto’s bewerkt in DxO Photolab en een aantal met Nik plugins. De aanpak is meestal als deze:

• Starten in Photolab en bij hogere iso even ontruisen
• Ga naar witbalans, pak de pipet en klik op diverse plekken tot de basis goed is. Dat mag in precies de andersom verkeerde kleuren zijn want die ga je hierna omdraaien in de HSL tool (kleur wit 180 graden)
• Echte pro’s laden een profile-bestand om de witbalans nog verder te veranderen (negatieve waarden)
• Vanaf dit punt ga ik me uitleven met beschikbare middelen om de compositie beter te laten matchen met de opvallende en minder opvallende elementen in beeld. Hier ligt ook de keuze om kleur in de foto te laten of niet
• Een kopie van de foto door een Nik tool halen werkt verrassend: Silver Efex (de zwart-wit plugin) maar ook Color Efex heeft mooie opties, waar onder zwart-wit
• Weer terug in Photolab nog wat nabewerkingen

Dan nog een setje aanbevelingen en tips voor mezelf:

• Het leren van IR technieken is makkelijker met de zon op haar hoogst en windstil weer
• Stevige wind geeft wel mogelijkheden om dynamiek toe te voegen en wolken uit te smeren. Hou het statief vast of verzwaar het
• Met de superieure ruisonderdrukking van Photolab mag de iso gerust naar 3200 of hoger om de sluitertijd toch kort te houden
• Scherpstellen met een nauwelijks zichtbaar display is teveel gedoe: gebruik de afstandsschaal op de manual-lenzen. Kies het rode streepje: die heeft de fabrikant er bewust opgezet voor infrarood-film (was blijkbaar vroeger ook al populair) anders ga je “voorbij oneindig”. Gebruik de “focal distance” truuk uit de landschapsfotografie
• Compositie is ook lastig op het display maar het gaat wel
• Maak meerdere foto’s met wisselende belichting want je ziet niet of er uitgebeten stukken in zitten. Het histogram helpt wel goed maar nabewerking gaat soms beter met “verkeerd” belichte foto’s
• Probeer eens om zo’n witbalans-profielbestandje te vinden. Met Photolab kun je die niet maken maar wel inlezen en gebruiken
• Ook eens kijken of een geëxporteerd TIFF bestand in Darktable verder te bewerken valt
• Spelen met IR fotografie en kunstlicht. Of met macro-beelden. Of nog veel meer!
• Ooit een keer een “full spectrum” camera zien te krijgen
• De serie van Rob Shea op Youtube bekijken

In die videoserie wordt ook voorgesteld om Darktable te gebruiken. Die heb ik veel gebruikt tot ik naar het minder beweeglijke DxO overstapte. Er zitten wel briljante modules is; de bovenstaande foto heb ik vanuit DxO (voor de RAW voorbewerking) geëxporteerd naar TIFF en er vervolgens een paar DT kleurenmodules op losgelaten. Het resultaat is best wel… verrassend

Eigenlijk is een verrassend kleurenspel het voornaamste wat uit infrarood-schieten voorkomt: hoe je van zo goed als geen kleur naar iets heel anders komt…

Nog maar kort geleden ben ik met mijn camera en een moderne 24mm lens “de berg” van Kuşadası opgelopen. Vandaag deed ik dat weer, nu via een andere route naar boven en een heel andere weer naar beneden. Een flinke tippel wederom maar ik kreeg het er lekker warm van.

Op de camera zat mijn klassieke SMC Pentax-M 150mm lens met een polarisatiefilter. Best wel een uitdaging met zo’n manual-alles geval ook nog eens de polarisatie instellen…

Op de berg aangekomen wisselde de lens van plek met… de SMC Pentax-M 40mm ‘pancake’ lens met een Hoya 720 infrarood filter. Over uitdagingen gesproken… De resultaten komen in een ander bericht want het bewerken gaat nog wat tijd kosten. Het doel was een zwart-wit beeld voor de 52-frames challenge van deze week. Maar bij de oogst van de 150-serie zat al een geweldige kandidaat…

Terug naar beneden bleef de 40mm lens op het toestel maar het infraroodfilter ging er af. Dat werd makkelijk framen en schieten: al een idee hebben hoe de prent wordt!

Hier zijn eerst de foto’s met de 150mm lens:

Boven aangekomen bij het parkje en na de infrarood-shoot liet de 40mm lens dit vastleggen:

Wij hebben een leuke dagtrip gemaakt – op vakantie in eigen land dus nu in Turkije. De aankondiging zagen we in een Facebook-groep voor expats dus we vreesden even om een dag lang tussen kwebbelende buitenlandse gepensioneerden te zitten… Dat viel mee: een behoorlijk gemêleerd gezelschap met ons als enige buutnlanders. Ik kon de verhalen van de reisleidster niet helemaal volgen, maar het was wel een heerlijke dag!

De eerste plaats die we bezochten was Karaburun, waar dit weekend het narcissenfestival was:

De volgende stop was Mordogan: een klein vissersplaatsje dat meestal erg rustig is en een deel van het jaar behoorlijk druk met toeristen. Deze zondag eigenlijk ook wel met het narcissenfeest in de buurt en prachtig weer.

De laatste rondkijkstop was bij Balikciova, bekend vanwege de plaatselijke kurabiye (koekjes). Die kochten we uiteraard en ze waren prima te hachelen!

De foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100

Op m’n vrije woensdag had ik na het klussen weer hartstikke zin om er op uit te trekken. Met wandelschoenen, camera, 24mm lensje en een half idee waar naartoe. Het werd het grote standbeeld van Atatürk op de berg die op ons stadje neerkijkt. Loop je even mee?

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Samyang 24mm 1.8 lens.