Vandaag zijn we in Zevenbergschen Hoek geweeest om een artikeltje op te halen waar ik binnenkort een leuk projectje mee ga starten. Een eindje verderop in dezelfde straat zit De Korte’s Kuriosa. En daar vielen we van de ene verbazing in de andere:
De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Tamron 28-75 lens
Om het licht in de studio beter te kunnen bundelen wilde ik graag een rooster, een ‘grid’ hebben. Die zijn er in allerlei maten en soorten en ik heb gekozen voor een reflector waar eenvoudig een flitser in past zonder gewiebel. Zo ziet ‘ie eruit met rooster:
Op de reflector kun je niks doen (dan krijg je een redelijk grote en wat harde lichtcirkel), een wit doek (voor een breed verspreid lichtveld) of een van de 3 roosters. Kijk maar wat de effecten zijn:
Binnenkort ga ik ook experimenteren met kleuren en de roosters om plaatselijk de kleurbalans te kunnen wijzigen. Mooi spul dit!
Tijdens een zonovergoten lang pinksterweekend in Sint Nicolaasga, ter plekke beter bekend als Sint Nyk, verschenen toch nog mooie patronen aan de hemel:
Onderstaande foto deed me denken aan een scene uit de Blues Brothers
Okee okee ze had een treetje hoger moeten liggen…
Na de succesvolle test met de Pentax-M 28mm was het vandaag de beurt aan de Pentax-M 100mm F/2.8 – een mooi lensje en niet erg zwaar zodat vrij eenvoudig een nieuw statiefplateau in elkaar geflansd was. Eerst heb ik de macro-mogelijkheden getest; de 100mm is geen macrolens maar met 34mm aan tussenringen gedraagt hij zich wel zo – met een scherpstelafstand van rond de 40cm. Het was even zoeken voor ik iets in beeld kreeg 🙂 Toen dat lukte heb ik eerst een stekkertje (let op de groeven van het stekkeren!) en iets van mezelf op de foto gezet:
Dat ziet er geweldig uit, helemaal voor een niet-macrolens! Laat ik de mogelijkheden nog eens wat verder verkennen:
Ongelooflijk resultaat! Vervolgens heb ik de tussenringen weggehaald om de 100mm Pentax op afstand met de 90mm Sony te vergelijken:
Aldus… er is geweldig veel mogelijk met de Raspberry Pi HQ Camera module! En nog veel te ontdekken en uit te vinden – bijvoorbeeld een geschikte ‘beanbag’ want stilhouden van zo’n effectieve lange lens is wel een uitdaging. Maar dan gaan er nog meer werelden open (ik heb nog een 180mm macrolens met Pentax-K vatting en een echte Pentax-M 300mm 🙂 )
Na een kleine boodschap bij de bouwmarkt (eigenlijk schijt aan die dingen) ben ik met een moderne camera, een klassieke Pentax 150mm lens met adapter en een 31mm tussenring ’t Weegje ingedoken, op zoek naar seizoensbloemen. Die waren er zat. En passant ook veel insecten meegekiekt!
En ja hoor, weer kon ik de verleiding niet weerstaan om een camera aan te schaffen. Eigenlijk is het alleen een cameramodule met een sensor, koppelringen voor C en CS lenzen en een kabel naar de… raspberry pi.
Ze verkopen er ook twee lenzen bij maar die vind ik minder boeiend want in dat bereik heb ik al genoeg glaswerk. Deze camera is zo interessant omdat er andere lenzen op kunnen. Met een adapter kunnen mijn Pentax-M lenzen gebruikt worden – met een 5.5 crop factor!
Zodoende kan ik met een simpel computertje en oude lensjes ineens hele bijzondere dingen doen. De maan bekijken door 5.5 x 300mm bijvoorbeeld. Of hele kleine dingen groot maken met traditionele macrofotografie of (met een andere adapter) door de microscoop.
Scherpstellen en de combinatie stilhouden is nog wel een uitdaging trouwens… Ik zit te denken om een klein display voor de pi aan te schaffen als scherpstelhulpje wanneer er geen monitor in de buurt is. Of een goede manier vinden om bijv. een tablet te gebruiken als superscherm. Software zoals motion was helaas niet goed genoeg… Maar dat geeft niet: dit is knutselen optima forma 🙂
En… hoe goed is deze combinatie eigenlijk? Een 4 jaar oude sensor, ooit bedoeld voor ‘consumer grade’ videocamera’s en een lens uit de jaren 80? Minder goed dan een moderne superlens op een bijna-topklasse full frame camerabody. Maar stukken beter dan een telefoon via koppelstukken aan lenzen. En er is nog verbetering mogelijk met diverse instellingen op de raspberri pi en er zijn al mensen in geslaagd om 12-bit raw data uit de sensor en chipset te poeren. Vooral omdat ik deze combinatie ga inzetten voor taken waar niets anders geschikt voor is ben ik nu al superblij!
Toegift: twee vergelijkingsfoto’s, beide 2560×1920 crops:
Conclusie van deze laatste vergelijking: de Pentax-M lenzen hebben genoeg kwaliteit voor sterke vergrotingen. Kun je je voorstellen wat de 150mm op de Pi HQ sensor doet? Een “ruim 800mm” lens? Eerst even een stabiel platformpje bouwen 🙂
Een heerlijk stukje abstractie tekende zich af in huis en gelukkig viel mijn oog daarop. Raad maar wat je ziet (niet spieken)…
Nee, het is geen ontsnapt beslagje, maar een spiegeling van zonnestralen op een ondersteboven liggende deksel richting witte tegels (niet helemaal schoon trouwens, maar zo zie je dat de foto wel scherp is :))
Onze Buum kwam schichtig binnen met iets in zijn bek. Gevolgd door Buuf die met een hoop gegrom op afstand moest blijven. Het was een prachtig muisje waar inmiddels al geen beweging meer in zat. De meeste katten laten zo’n prooi liggen voor geinteresseerden als ik, maar Buum werkte het beestje krakend in stukken naar binnen. Daarna snoepte hij nog wat droge brokjes en nam een slok water. Proost!
De adembenemende waterval aan wisteriabloemen is zo mooi en tegelijk zo tijdelijk dat een stukje vereeuwigen wel mag. De zon is ook al zo’n trouwe metgezel deze dagen en de combinatie nodigt helemaal uit om iets mee te doen. Wel met een camera die details kan vastleggen terwijl de zon volop brandt. Laat ik nou net zo’n ding hebben 🙂
