Vandaag heb ik gespeeld met een oleanderbloem, macrolens en een iso-instelling van 12800. Dat is vrij hoog en geeft normaal gesproken een zichtbare hoeveelheid ruis in de foto, die redelijk goed “weggewerkt” kan worden.

Maar nu is de foto helemaal in volle ruis-glorie te zien. Een kopietje heb ik vervolgens met DxO Photolab DeepPRIME XD ontruist en het resultaat zie je op de tweede foto.

Hoe kleiner je een foto maakt, hoe minder de ruis zelf te zien is (misschien hebben die verkleiningsalgoritmes ook wel stiekem een ruisreductie-functie?). Daarom nu een 1-op-1 detail zonder ruisonderdrukking (klik de foto voor de echte 1-op-1):

Dan vervolgens: dezelfde twe foto’s met de beste ruisonderdrukker aan:

De foto’s zijn geschoten met de Sony A7R2 en 90mm macrolens. Met een LED-lichtje van rechts voor wat contrast.

Het 52frames thema is deze keer interessant – en zette aan tot vinden van opties. Ik had mezelf in een klein hokkie kunnen persen en meteen de “extra challenge” aanvinken maar wilde iets anders. De planten waren een cadeautje en de overige foto’s zijn gemaakt in het Efeze museum.

De foto’s zijn gemaakt met de Nothing phone (1) en door Nik zwart-wit gemaakt.

Alles op z’n tijd: de ene bloem is over haar hoogtepunt heen en de ander reikt naar de hemel. De klaprozen – poppies – zijn aan de beurt en zo zien ze er uit:

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en 90mm macrolens.

De wisteria bloeit!
De bloemenpracht is zo overweldigend, dat ik ieder jaar een andere manier vind om ze in beeld te brengen. Dit jaar: vooral zacht, subtiel en met een hele kleine scherptediepte…

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 camera en 90mm macrolens.

Het tweede kwartaal van 2025 alweer. Met deze inzendingen:

Dit zijn de foto’s die door anderen gemaakt zijn en aan mijn camera ontsnapt zijn 😉

De laatste “echte” vakantiedag voerde ons weer naar Casablanca, dat meer nog dan aan het begin van de vakantie opviel door het koloniale, Franse karakter. Maar eerst bezochten we de gigantische moskee van Hassan II op een supergroot plein en met een minaret van ruim 200 meter hoog.

En vooruit: nog een beetje met water en licht spelen in Casablanca:

Dit markeert het einde van de bijzondere bezoeken aan Marokko. De volgende dag hebben we na een late start lekker door de stad gewandeld en ons voorbereid op de lange terugreis via istanbul en Izmir naar huis.

Vandaag naar het legendarische Marakech, veelbezongen (zeker door ons onderweg) en veelzijdige stad met diverse culturele invloeden. De medina is enorm groot en heeft talloze werkplaatsen en winkeltjes. Er wonen ook nog eens 130.000 mensen dus de logistiek is daar een fascinerende uitdaging…

Ter ere van de afwisseling bezochten we een botanische tuin met vooral cactussen en andere vetplanten. Het voelde daar heel lekker.

Vandaag was de meest veelzijdige dag met 4 seizoenen, cultuur, natuur en historie!

Eerst de Atlas studios, waar (delen van) vele films en series zijn opgenomen:

Verder ging de reis, nu naar het UNESCO dorp Ait Ben Haddou, dat overigens ook in Game of Thrones heeft gediend:

Na deze prachtige beklimming gingen we met de bus veel verder de hoogte in: we staken de Atlas over via de Col du Tichka op 2260 meter hoogte. En ja: we konden hier achter afgewaaide hoofddeksels aanrennen en sneeuwballen gooien!

We vervolgden de reis aan de noordzijde van de bergen waar het koeler en vochtiger was. Zoveel weertypen op een dag!

Het is tijd voor de woestijn! We lieten het groene, regenachtige noorden achter ons en trokken door het Atlasgebergte zuidwaarts. Waar je in de zomer meteen weg smelt maar nu in een dun shirtje kon genieten van de warme, droge lucht. En de geur van kamelen!

En weet je wat zo mooi is na een zonsondergang? Dat komt er een zonsopkomst. Dus lekker vroeg uit de glampingtent gekropen en het zand ingebaggerd naar een mooie zandheuvel: