Wij hebben een leuke dagtrip gemaakt – op vakantie in eigen land dus nu in Turkije. De aankondiging zagen we in een Facebook-groep voor expats dus we vreesden even om een dag lang tussen kwebbelende buitenlandse gepensioneerden te zitten… Dat viel mee: een behoorlijk gemêleerd gezelschap met ons als enige buutnlanders. Ik kon de verhalen van de reisleidster niet helemaal volgen, maar het was wel een heerlijke dag!
De eerste plaats die we bezochten was Karaburun, waar dit weekend het narcissenfestival was:
De volgende stop was Mordogan: een klein vissersplaatsje dat meestal erg rustig is en een deel van het jaar behoorlijk druk met toeristen. Deze zondag eigenlijk ook wel met het narcissenfeest in de buurt en prachtig weer.
Een plaatselijk beroemd beeld van een visser die dagelijks in weer en wind zijn mannetje staat – met vis!
De laatste rondkijkstop was bij Balikciova, bekend vanwege de plaatselijke kurabiye (koekjes). Die kochten we uiteraard en ze waren prima te hachelen!
Op m’n vrije woensdag had ik na het klussen weer hartstikke zin om er op uit te trekken. Met wandelschoenen, camera, 24mm lensje en een half idee waar naartoe. Het werd het grote standbeeld van Atatürk op de berg die op ons stadje neerkijkt. Loop je even mee?
De dichtstbijzijnde moskee. We horen ‘m meerdere keren per dag maar vandaag zag ik voor het eerst meer dan het transparante puntje van de minaretAchter de moskee is een leuk parkjeHeerlijke beesten zijn het tochDankzij het ideale licht bewolkte weer zijn fraaie vergezichten te schietenMet tegenlicht is het een uitdaging om de uiteindelijke kleuren en belichting goed te krijgenVoor het eerst heb ik wat technieken uit de wereld van landschapsfotografie toegepast: onder andere diepte aanbrengen door de voorgrond te gebruikenOver de compositie zijn boeken vol te krijgen. Ik werk graag op gevoel.Aan de voet van de heuveltop waar het parkje met het standbeeld op staatHet Duiveneiland van boven gezien. Met diepte.Uitkijkend over de stadDeze fleurige huizen zijn vanuit de hele stad te zien. Eigenlijk… moet ik een keer bij zonsopgang terugkomenVandaag waren er geen cruiseschepen dus zie je een lege havenNa de afdeling is het op de berg weer genieten van de oude huizen, zelfs als ze in een matige staat zijn
De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Samyang 24mm 1.8 lens.
Af en toe hebben we een “fotochallenge” gedaan om lekker met dingen te werken die je anders wellicht niet zou doen. Nu ontdekten we 52frames en besloten dit jaar mee te doen.
Ik zet de foto’s ook in het blog uiteraard!
Week 1: zelfportretWeek 2: Blur the actionWeek 3: your hobbyWeek 4: Portrait of a Stranger
Ik heb een prachtig cadeau van Jolande gekregen: een weerstation!
Het is een Alecto WS 5500 waar een heleboel sensoren inzitten. Via een 866MHz verbinding communiceert deze met een binneneenheid die ook sensoren bevat zodat je bijv. binnen- en buitentemperaturen kan vergelijken. Na wat testen heb ik besloten om de buiteneenheid op het dak te plaatsen (in plaats van de vroegere satellietschotel):
De binneneenheid kan aan de wifi gehangen worden en vervolgens geregistreerd bij Weather Underground (of een vergelijkbare dienst) om meetresultaten op te slaan, historische statistieken te genereren of de gegevens te delen met talloze andere weerstation-eigenaren.
Hier zie je een paar grafieken van een van de eerste actieve dagen:
Je kunt de resultaten van onze weermetingen zelf bekijken op Wunderground.
Enne is Aar hiermee uitgeprutst? Tuurlijk niet! Het is namelijk ook mogelijk om de resultaten naar een eigen server te sturen: je geeft een server en poort op en en een aldaar luisterend proces krijgt iedere 16 seconden een json file binnen met resultaten. Die zou ik het liefst in een InfluxDB of Prometheus database stoppen om vervolgens met Grafana zichtbaar te maken. De directe waardes maar ook afgeleiden want in Grafana panels kun je ook rekenen. Wordt vervolgd dus!
Stel je voor: het is nieuwjaarsdag, een graadje of, eh, genoeg buiten (een T-shirt is warm genoeg) en je woont in Kuşadası. Even knijpen: ja dat is echt waar: onze nieuwe omgeving!
Het voelde goed om de camera te pakken, er een klassiek telelensje op te zetten, stevige schoenen aan te trekken en op pad te gaan!
De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en SMC Pentax-M 120mm lens.
Ik vind het een heerlijke tijd in Kuşadası: het is lekker rustig in de stad, ’s middags is het nog steeds T-shirt-weer en er is die lekkere spanning van de tijd tussen kerst en oud-en-nieuw.
Na alle verhuis- en inrichtstress komt langzaam weer tijd voor het creatieve: dan gaat het kriebelen om weer te fotograferen. Daar is het dan ook nog eens de perfecte tijd voor na het vallen van de avond. Zo ging ik met de camera, een mooi lensje en een statief richting de boulevard:
De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Samyang 24mm 1.8 lens.
Leven in een Mediterraan gebied is goed voor je gezondheid. Voor alles? Dus ook voor je huid?
Ja hoor, vraag maar aan dit sinaasappeltje.
De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en 90mm macrolens. De “sinaasappel” is een turunç – dat is een zuidvrucht die vooral voor de sier aangeplant is.
Tussen Ooltgensplaat en de drukte van de Hellegatsplein is een oase van rust: de Hellegatsplaten. Vaak barst het van de vogels maar die waren even niet thuis. Geen probleem!
De ochtend begon met donkere wolken en een enthousiast zonnetjeOns karretje weggestopt achter gerooide bomen
We hebben een rondje gelopen door het Fort Prins Frederik: een in de 19e eeuw op de Fransen veroverd verdedigingswerk in de buurt van Ooltgensplaat.
Pogingen om het fort weer tot leven te wekken door er activiteiten te organiseren zijn een beetje mislukt maar er gaat opnieuw geprobeerd worden een restaurant te openen en het publiek kennis te laten maken met dit stukje historie. Er wordt veel opgeknapt dus dat zou best eens kunnen gaan lukken!
