Er lagen vandaag veel schepen in de haven, waaronder maar liefst twee zeilschepen!

Hopend op een flink zonnetje en de kans er nog wat groen bij te kunnen kieken ging de A7R mee met variabel infrarood-filter. Maar helaas: geen zon en weinig groen. Geen probleem uiteraard want met wat magie komen er zeker op 750nm mooie contrastrijke beelden!

De foto’s zijn gemaakt met de “full spectrum” Sony A7R, Tamron 28-75mm en Fotga variabel infrarood-filter op 750nm.

Mijn grootste hobby deze dagen is spelen met infrarood licht en de gemodificeerde Sony camera. Tot vandaag heb ik alleen nog met het vaste 720mm Hoya filter op de 55mm lens geschoten dus was het de hoogste tijd om eens iets anders te doen!

Ik wilde een 590nm filter kopen om te spelen met infrarood + een klein stukje uit het “zichtbare” spectrum. Dat geeft heel andere resultaten volgens de kenners. En dan in 67mm om op de Tamron 28-75mm en eventueel zelfs de Sigma 100-400 te zetten.

Helaas was dit filter niet leverbaar, maar wel een variabel Fotga filter. Dat is een op zich briljante combinatie van twee variabele ND- en een infrarood filter. Superveelzijdig door de instelmogelijkheid tussen 530 en 750nm, maar ten koste van wat kwaliteit t.o.v. een vast filter en bij de grotere golflengtes meer lichtverlies. Ik moet zeggen dat het kwaliteitsverlies erg meevalt en lichtverlies kun je bij typisch ir-weer wel hebben.

Hieronder volgen foto’s van dezelfde onderwerpen met de Tamron 28-75mm en het variabele filter:

Tot zover weer wat instructies en notities van mijn ir-verkenningen. De goldie-look is fraai en in een handomdraai in andere kleuren om te zetten vanuit RAW beelden. Met Nik color-efex gaat die wereld nog veel verder open. De klassieke “lange” IR opnames in zwart-wit zijn ook heerlijk – Nik silver-efex tovert daar zelfs nog meer smaak in.

Nog even doorspelen en dan heb ik mijn voorkeur-kunstjes onder de knie om resultaten te maken die ik wil. Fijn dat infrarood-opnames met de Tamron zoomlenzen zo goed worden. Toch ook die 17-28mm maar eens serieus overwegen? En misschien de 28-75mm inruilen voor een 28-200mm???

In ons Turkse huisje hebben we geen fotostudio. Voor een typische studio-shoot als portret in Low Key (= met vooral donkere tinten) moet er geïmproviseerd worden. Geen probleem met een slaapkamerdeur als achtergrond en een flitser met “grid” in de slaapkamer, gericht op de overloop.

Diverse onderwerpen verschenen in beeld:

De foto’s zijn geschoten met de Sony A7R2 met Tamron 28-75mm. En een enkele flitser in een 8″ reflector met middelmaatje grid.

Voor het onderwerp “low key” had Jolande de mezarlık oftewel de begraafplaats in gedachten. Niet direct mijn idee voor dit onderwerp maar wel een bijzondere plek om te bezoeken. De “full spectrum” Sony A7R ging mee met de lichtsterke 55mm F/1.8 lens. Die lens is een prima keuze voor zo’n plek, maar de camera niet door het ontbreken van zonnestralen. Desondanks leverde het sfeervolle beelden op:

Vandaag zijn we naar Metropolis geweest – de naamgever van het fenomeen? Het gaat om een oorspronkelijk Griekse stad aan de weg die het oude Smyrna met Efese verbond. Het was vrij groot met een ommuurde acropolis waar de bevolking zich kon terugtrekken als er een dreiging was. Later werd het een Romeinse stad en kwamen er een badhuis / sportcentrum bij en werden de zetels van hoogwaardigheidsbekleders in het theater vervangen en verplaatst. In de Byzantijnse tijd woonden er veel mensen, die na de Ottomaanse verovering wegtrokken naar Torbalı.

Jolande testte haar 30x zoom Sony camera en ik mijn 0x zoom infraroodtoestel.

De foto’s zijn gemaakt met mijn ‘full spectrum’ Sony A7R, Sony/Zeiss 55mm F/1.8 lens en Hoya R72 filter.

In eerdere berichten op dit blog heb je al van alles over infraroodfotografie kunnen zien – met daarbij de wens om het wat “professioneler” aan te pakken = een camera laten verbouwen. Dat laatste behelst het weghalen van een ingebouwd filtertje dat alle ultraviolet + infrarood licht weghaalt en alleen “zichtbaar licht” doorlaat. Dat is het licht wat wij kunnen waarnemen en waar de bekende kleuren van de regenboog in zitten.

Na verwijderen van dat filtertje is de camera “full spectrum”: alle licht komt op de beeldsensor terecht, die dat – in tegenstelling tot ons oog – allemaal kan omzetten in beeldsignalen. Die laatste komen terecht in bestanden zoals .jpg die weergegeven kunnen worden op een beeldscherm of vel printpapier die uitsluitend met zichtbaar licht werken. Wat je dus doet is onzichtbaar licht zichtbaar maken.

Alle licht opvangen met een “full spectrum” camera werkt niet goed: een groot deel van het licht bevat geen kleurinformatie waardoor het resultaat wat bruin-rood-paarsig wordt met veel onscherpte omdat sommige golflengtes voor de sensor samenkomen, andere er achter en een deel er goed op. De oplossing is om een keuze voor een bepaalde golflengte-groep te maken, net zoals de camera dat deed voor de ombouw. In dit verslag gebruik ik infrarood licht: een 720nm filter houdt netjes de kortere golflengtes tegen.

De resultaten met een goede camera, lens en filter zijn verbluffend in meerdere opzichten. Ik heb deze ook nog eens licht bewerkt met DxO Photolab of zelfs stevig aangepakt met Nik Silver of Color efex. Dat laatste om te verkennen wat allemaal mogelijk is – waardoor je in de resultaten hieronder nogal grote stijlverschillen ziet.

Stacken is de techniek om meerdere foto’s die ieder scherp gesteld zijn op een deel van een onderwerp op elkaar te leggen en alle scherpe delen in een nieuwe foto te zetten. Het onderwerp van 52Frames deze week was “Food” en ik kreeg zin om ingrediënten van dichtbij te bekijken.

De onderstaande foto is gemaakt van wokkelpasta, boekweit, thijm, peperkorrels, bijenpollen en zeezout – in een min of meer nette compositie op het schoongemaakte scherm van mijn tablet.

Voor deze foto zijn 60 originele prenten gebruikt, gemaakt met de Sony A7R2 + 90mm macrolens + een focus-rail op statief en een afstandsbediening om te “knippen”. Allemaal met zonlicht van opzij.

De RAW foto’s zijn eerst ingelezen in Photolab (zonder verdere bewerking) en geëxporteerd naar TIFF, waarna Zerene Stacker haar kunsten vertoonde om alles van voor naar achter scherp te krijgen. Gaat razendsnel op “Mac silicon”. Het resultaat heb ik nog lichtelijk aangepast in Photolab alvorens te exporteren naar JPG. Tenslotte heb ik met exiftool -tagsFromFile weer Exif-informatie teruggeplant.

Hier is een “making of” prent:

De tweede busreis van Serap voerde naar Alaçatı en Urla. Een heerlijke dag met fijne temperatuur en heel veel te zien. Een paar prenten:

We hadden nog wat tijd over en ik besloot in stevige stap de zee op te zoeken. Onderweg kwam ik dit kunstwerkje tegen:

Vervolgens gingen we naar de Urla enginar günleri: de artisjokdagen. Nooit zoveel artisjokken bij elkaar gezien! De buuf wist goed aan te wijzen welke enginar het beste zijn en met 12 takken gingen we weer naar de bus. Ze waren erg lekker, die wil ik zeker nog eens eten! Van het festival heb ik geen foto’s, wel van het dichtstbijzijnde strand waar oude schepen in een soort museum liggen.

We zijn hier al een keer geweest en hebben toen hele andere delen van de stad gezien. Teos was dan ook een forse Ionische stad en ooit is geprobeerd er het machtscentrum van te maken. We kochten een heuse museumjaarkaart – dat was zeer betaalbaar dankzij onze verblijfsvergunning – en genoten van de steenbulten en prachtige natuur. Het voorjaar is een mooie tijd voor dit soort bezoeken!

De foto’s van gisteren en vandaag zijn gemaakt met de Sony RX100

In Nederland is het Koningsdag en hier in Turkije hebben we ook lekker wat dagen vrij. We startten met een tweedaagse trip: eerst de buuf naar het vliegveld brengen en vervolgens lekker toeren door het landschap. Uiteraard een lekker stukkie met haarspeldbochten door de bergen en ook langs de zee.

We overnachtten in MyLeos butik otel. My Leos? Ja daar moet je dus gewoon heen. Later die avond hoorden we dat Leos hier een samentrekking is van de eigenaren: Leyla en Osman.

De omgeving was heerlijk om te voet te verkennen: