Tomatensaus wordt in Turkije gemaakt als de tomaten overvloedig van het land komen. De potten worden in de winter opengemaakt om vleugjes zomer te proeven.

Het proces lijkt heel veel op het wecken dat in Nederland in mijn jeugd veel gedaan werd – alleen gaat het hier in kleinere potten met een draaideksel. De potten verschillen in maat, maar de deksels lijken wel hetzelfde te zijn. Deksels worden nieuw gekocht maar de potten (die je nieuw kunt kopen om een verzameling te starten maar ook gebruikte conservenpotten zijn bruikbaar) worden netjes ontsmet en hergebruikt.

Ieder tomaatje wordt gewassen, geschild en gesneden. De prutten verdwijnt dan in potten op een houtvuur om lekker door te koken – tot het tijd is om de potten te vullen.

Behalve de laatste drie telefoon-foto’s zijn de prenten geschoten met de Sony A7R2 en de Sony Zeiss 55mm lens.

In het kader van de foto challenge “Meaningful location” dachten we beiden meteen aan Priene. Dat is zeker een bijzondere locatie, want die raakt ons dieper dan vele andere.

De rust en tastbare geschiedenis zijn hier steeds weer bijzonder. En dat zie je op veel foto’s terug. Makkie dus – maar het luxeprobleem om er een uit te kiezen was groot aanwezig. Zou ik voor zomaar een bijzonder beeld gaan, een fraaie compositie, contrasten tussen oude resten en huidig leven of iets heel anders?

Het werd iets heel anders: Gears of the Gods – de tandwielen der goden. Dit zijn fragmenten van de kolommen van de tempel van Athene, maar zien er uit als tandwielen uit een geëxplodeerde versnellingsbak waarmee de goden de wereld rond lieten gaan. Totdat de moderne mens de regie overnam en zelf de wereld de juiste kant op probeerde te laten draaien…

De foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100 camera.

En ja hoor: weer een foto uitdaging met meerdere kandidaat-prenten. En weer heb ik moeite met kiezen…

Infraroodfotografie nodigt enorm uit tot experimenteren. Het lukte om een leuke “bijvangst” te scoren op mijn zoektocht naar abstractie (zie eerder bericht). Dat was met de 28-75mm lens en variabel IR-filter.

Twee dagen later heb ik een ommetje buiten lopen uitstellen wegens de hitte, maar ben tegen zonsondergang toch gegaan met de 55mm lens en vast 720nm filter. De foto’s van de zonsondergang en gedeeltelijk belichte gebouwen leverden weinig bruikbaars op. Wel fraai zijn landschap-achtige foto’s (mag dus ook van de stad zijn, als er maar groen op staat) en een detail van een gigantische bloemtros. Die laatste nodigt uit om een keer bij goed hard licht met de 100-400mm lens op pad te gaan. Gewoon de hitte trotseren!

Hieronder staan de foto’s die met de Sony/Zeiss 55mm en vast R72 filter zijn gemaakt.

Volgende week is de 52frames uitdaging “Abstract” – een onderwerp waar ik veel van hou. Maken van abstracte beelden roept creativiteit en inspiratie in me op: als ik die maak dan zit ik lekker in m’n vel.

Tijdens het sproeien van de tuin in het late avondlicht zag ik het eerste beeld al voor me en haalde gauw de camera op. De tweede heeft een vleugje van de vorige challenge: reflectie. De laatste heeft ook camerabeweging (ICM, intentional camera movement) en heeft dankzij een vleugje Silver Efex ook een leuk 3D effect gekregen.

Camera: Sony A7R2; lens: Sony 90mm macro.

Inmiddels is de week van de abstractie aangebroken en heb ik een tocht gemaakt met de “full spectrum” camera en variabel infraroodfilter:

De bovenstaande prenten zijn allemaal vrij sterk bewerkt – wat nu eenmaal moet met infrarood. Maar met 35 graden buiten is dit een heerlijke binnenklus 😉

Vandaag vieren we Ringendag: het is 21 jaren geleden dat we elkaar een ring gaven, die eerst vriendschap en liefde – en later ook ons huwelijk symboliseert.

Drie keer zeven jaren na dato reflecteren we graag op onze relatie en die bloeit volop. Een goed moment om die reflectie vast te leggen.

De foto is gemaakt uit 25 “gestackte” ruwe prenten, de Sony A7R2 camera, Sony 90mm macrolens, statief, afstandbediening, een spiegel, twee jasmijnblommekes en natuurlijk de beide ringen.

Het derde kwartaal van ons 52 frames avontuur is aangebroken – hier zijn mijn inzendingen.

Heerlijk om op een vrije dag terwijl het buiten kneiterheet is toch de camera te pakken. De 52frames uitdaging deze week is “Leading Lines” – in plaats van grote lijnen heb ik een vogelkooi gepakt om vanuit het perspectief van een opgesloten vogel met lijnen te spelen.

Na een flinke of beperkte bewerking heb ik deze resultaten:

Beide zijn gemaakt met de Sony A7R2 en licht bewerkt met Nik (bleach bypass).

De eerste met een SMC Pentax 20mm lens en de tweede met een 24mm Samyang.

Geïnspireerd door een fotograaf die een hoog-contractfoto van een hosta in het portfolio heeft ben ik met de infraroodcamera tijdens een kort momentje van zonneschijn de bladeren op het terras gaan “verkennen”:

De foto’s zijn gemaakt in infrarood met de full spectrum A7R + Tamron 28-75mm lens en infrarood-filter op 530nm (eerste 3) en 750nm voor de laatste.

De laatste dag alweer… Na alle natuur van gisteren en vanochtend vroeg (zie bericht van gisteren) stond er geschiedenis op het programma!

Een van de voornaamste bezienswaardigheden van de provincie Trabzon is het Sümeli klooster.

Een van de oudste ook, men neemt aan dat het in de vroege christelijke periode van het nog verenigde Romeinse rijk is gesticht. Omdat Trabzon vele eeuwen redelijk zelfstandig heeft kunnen blijven is er veel overgebleven. Dat wordt bezichtigd door drommen met toeristen, wat het balanceren op smalle trappetjes soms spannend maakt.

Na diverse omzwervingen reisden we naar de Hagia Sofia van Trabzon. Deze is in de 13e eeuw gebouwd toen het keizerrijk Trebizond al los was van het afbrokkelende Byzantijnse rijk. Het verhaal gaat dat het ontwerp gebaseerd is op de kerk waar de “grote” Hagia Sofia van Istanbul bovenop gebouwd is.

Na al deze cultuur was het tijd voor de inwendige mens, wij vonden een heerlijk plekje in de drukte van Trabzon. Ook reden we naar een geweldig uitkijkpunt om nog eens mijmerend de bijzondere omgeving te bekijken. Tenslotte legden we het laatste stukje af naar het vliegveld.

Dit was een geweldige vakantie met onvergetelijke belevenissen. Heel bijzonder ook een een stukje Turkije mee te maken waar alles groen is dankzij veel neerslag en een totaal ander klimaat dan in “ons” stukje.