Als het gras van het speeltuintje ’s nachts bewaterd is komen de zwijnen wroeten en badderen. Vervolgens pikken de kippen van alles uit de blubber en keert de rust weer. Bijna iedere dag.
Vandaag waren er tientallen hoornaars actief bij een van de blubberplasjes. Om te drinken, maar er was meer wat ze daar bezig hield. Wat ze ook deden, een kip wist wel raad met al die lekkere hapjes: snel pikte ze ze een voor een uit de lucht of het water, iedere prooi gooide ze dan snel weg om die nog een paar keer kort op te pakken tot het insect niet meer bewoog. Zo bleef de kip zonder steken. Andere hoornaars waren te druk om de roofkip aan te vallen en dat kostte er een heleboel het leven…
De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Sigma 100-400mm lens.
In een bakkerij bij ons in het centrum kun je tijdens het kopen van brood zien hoe het gebakken wordt. Rij na rij gaan hompen deeg de oven in en en vlak er naast komen lekker knapperige baksel naar buiten. Die gaan per 50 in een grote krat en op weg naar de winkels.
Wij mochten fotograferen en genoten van de geuren van brood en de trots op het gezicht van de bakkers.
Ödemiş is een leuk stadje, beroemd door heerlijke aardappelen. Maar er vindt meer plant-aardige activiteit plaats. Vandaag presenteerden allerlei kwekers en andere leveranciers zich op een beurs. Daar moesten we bij zijn!
Waarom zouden die dingen toch granaatappels heten? Nou… moet je zien wat er gebeurt als ze overrijp uit de boom pleuren:
De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en 24mm Samyang lens met 10mm tussenring om er een supergroothoekmacrolens van te maken. Met de knieën in de bloederige smurrie op straat 😉
Voor de 52frames uitdaging van deze week – panorama – wilde ik iets heel anders doen dan zo’n errug lang en laag standaard plaatje schieten. Wat als… iets of iemand een panorama al kant en klaar verzamelt en aanbiedt? Die is er: het depot van het Boijmans van Beuningen museum in Rotterdam.
Het zat me enorm mee: ik was die week in Nederland en het weer werkte ook nog mee: zon met heldere wolkenluchten. Gelukkig kon ik de neiging om erop los te fotograferen onderdrukken: zo’n fascinerend gebouw vraagt erom eerst rustig bekeken te worden en ideetjes te laten opborrelen.
Niet alleen het depot is bijzonder om zien: mensen die voorbij komen doen de grappigste dingen om te proberen naar binnen te kijken of zichzelf in die megalachspiegel te fotograferen, al dan niet met kinderwagen, fiets of elkaar.
Inclusief HRD “spookjes”The making of… maximaal ingezoomd om die kleine ikke te kieken 😉
De foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100 in “bracketing” modus = meerdere foto’s met oplopende belichting om HDR prenten te kunnen maken. Dit omdat de verschillen tussen licht en donker erg groot waren (en de extra “challenge” deze keer ook nog eens HDR is – boffen hoor).
Eenmaal samengevoegd was de koek nog niet op en vroegen de foto’s om verdere kleurbewerking. Dat lukt picobello met zg. LUT’s – ik heb er zelfs een gebruikt die bedoeld is voor infrarood-foto’s.
Het was bijzonder fijn weer en er moest nog een foto komen voor de uitdaging “Golden ratio”. Fijn!
Ik ging met het OV naar de Maashaven en begon daar een redelijk lange wandeling langs Maas- en Rijnhaven. Diverse shots gemaakt met de “gouden regel” maar ook enkele bewust zonder.
Rijdend over de snelweg bij het dorpje Belevi, niet ver van Selçuk, heb ik regelmatig de contouren van een kasteel gezien. Eigenlijk een ruïne, boven op een heuvel.
De naam is ietwat denigrerend Keçi Kalesi, oftewel het Geitenkasteel. Aangenomen wordt dat het in de Hellenistische tijd al gebouwd is en aansluitend toebehoord heeft aan Romeinen, Byzantijnen, Seltsjoeken en Ottomanen. En nu dus Turken, die het kasteel niet gerestaureerd hebben, maar gelukkig wel met veel respect behandelen. Het terrein en de toegangsweg zijn schoon en de route is netjes aangegeven.
Die route is amper 2,5 kilometer vanaf station Belevi, maar gaat wel tot 400 metertjes omhoog over een soms goed, soms best uitdagend pad. Klimmen vergt een redelijk goede conditie, het afdalen een portie behendigheid. En zo de moeite waard: een prachtige route, een fascinerend vervallen bouwwerk, schitterende vergezichten over heuvels, dorpen en de Menderes rivier. Harry en ik zullen vanaf vandaag altijd naar boven kijken en zeggen: “daar zijn wij geweest!”
Keçi kaleci vanaf “beneden”Dit is een goed toegankelijk deel van het pad
De foto’s zijn gemaakt met de perfecte reiscamera Sony RX100
In de 19 jaren dat we regelmatig in Turkije komen zijn we slechts twee keren in het treinmuseum van Çamlık geweest. De eerste keer was best lang geleden dus werd het de hoogste tijd voor een nieuw bezoek.
Veel van de tentoongestelde locomotieven hadden in de tussentijd niet veel onderhoud meegemaakt. Jammer? Ja maar het verval voegt ook weer iets toe.
De foto’s zijn gemaakt met mijn full-spectrum Sony A7R camera en Kolari 720mm infrarood filter. De meeste met de Tamron 28-200mm lens, andere met de superlichte Samyang 24mm F/1.8
Kleur- en andere bewerkingen zijn gedaan met DxO Photolab en Nik Silver Efex.
We hebben hier zoveel plekken met grandioos uitzicht. En nog meer als je eerst een hoge heuvel op loopt. Uiteraard voegt het vallen van de avond nog veel moois toe!
De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Sony 12-24mm F/4 lens
