Er is een sinaasappel beschimmeld. Wat ontzettend… tof!

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en allemaal gestacked met Zerene en nabewerkt met Darktable.

Slechts een keer eerder zijn we in Kinderdijk geweest – toen waren we er per boot vanuit Rotterdam. Met een partij rolstoelen. Dit keer per Dyane vanuit Gouda met alleen onszelf en een camera. Het was de eerste rit van de Dyane na de winterstalling en die ging voorspoedig. Heerlijk karretje!

De foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100

In afwachting van maart roert februari ook haar staart… veel weertypes komen voorbij en deze frisse laatste dag van de maand werd bijzonder afgesloten:

De foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100

Een tijdje terug gingen we met de volle vaart der volkeren het nieuwe energiemeettijdperk in. Onze oude stroom- en gasmeters konden echt niet meer (volgens de aanbieders) en zo kregen we moderne exemplaren die ook nog eens met elkaar verbonden zijn.

Die meters zijn ook met de aanbieder verbonden zodat al onze gebruiksgegevens vanzelf “het netwerk” opgaan. Uiteraard “geheel afgeschermd” voor anderen. Tenzij je toestemming geeft aan een van de vele bedrijven die ons inzage willen geven in ons eigen verbruik. Gratis (alleen per dag vanaf gisteren terug in de tijd) of met een betaald abonnement om direct inzage te krijgen.

Nu ben ik meer Prutsende Aar dan Gekke Henkie en dus heb ik – gebruik makend van het fantastische werk van veel andere prutsers) de slimme meter met een z.g. P1 kabel aan een oude Raspberry pi gehangen waar Domoticz op draait. En dan zie je o.a dit:

En nog mooier: je kan een stapje verder gaan door de gegevens ook nog eens naar een InfluxDB te schieten. Dan kan een Grafana dashboard de gegevens nog fraaier presenteren:

Kortom: lekker bezig. En al heel veel geleerd over gas- en stroomgebruik in de twee weken dat ik gegevens verzamel. Verdere mogelijkheden zijn er ook, bijvoorbeeld temperatuursensors aansluiten die buiten en binnen op diverse plekken gegevens verzamelen of zelfs de hele CV ketel eraan knopen. Heerlijk 😉

De sneeuw is bijna overal weggedooid, alleen op sommige plekjes bieden min of meer witte hoopjes nog verzet tegen de onverbiddelijke dooi. In de tuin vonden we een potje dat blijkbaar vol water gelopen was en door koning Winter in een paar stukken gebroken. Jammer van het potje maar fijn voor mij: een flinke bol ijs met luchtbelletjes, bubbelsporen, randjes en nog meer mooie details. En dus… natuurlijk de camera erbij!

Deze foto is samengesteld uit maar liefst 48 “normale” foto’s die op elkaar geplakt zijn om alle details scherp in beeld te krijgen. Deze is met natuurlijk licht gemaakt.

Bovenstaande foto is niet gestacked maar een enkel beeld. Soms is het mooier om niet alles scherp in beeld te zien. Hier is een flitser met een gekleurd filter recht achter de bol neergezet.

Hierboven een zelfde soort foto; ik heb wat geexperimenteerd met de opstelling van de flitser. Lekker abstract wordt ‘ie zo 😉

De “takjes” op de bovenste foto zijn eigenlijk… springstaartjes die over de bol liepen en zo per foto net op een ander plekje waren. Wonderlijk dat ze nog zo snel liepen bij nul graden!

Op de laatste dag van deze winterse week ben ik richting Reeuwijk gelopen en ik kwam veel onverwachte dingen tegen. Er was een fijne sfeer met zoveel mensen die van het weer genoten.

De foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100

Ik heb een flinke wandeling gemaakt langs de Hollandse IJssel, over de dijk en pal langs het water. Mijn lijf stribbelde een beetje tegen maar wist er in totaal toch 16 kilometer uit te persen. Ik perste relatief weinig foto’s uit de camera:

De foto’s zijn gemaakt met de ideale walk around camera: Sony RX100

Wat maakt mij gelukkig??? Een zonnetje doet al heel veel. Als dat zonnetje door het voorraam van de woonkamer schijnt – waar Jolande een tekst op getekend heeft – en dat licht met tekst reflecteerd wordt in beide lagen van het dubbelglas aan de achterzijde dan… heb ik geluk met verwondering. Dat is een heerlijke combinatie!

Ook in Zeeland weet ik ze uiteraard te vinden: abstracte beelden!

Vanuit Breskens kun je – tenzij het erg mistig is of hard regent – aan de overkant van de Westerschelde Vlissingen zien liggen. Het prikkelde me enorm om de plas over te steken met de veerboot en na lange tijd weer eens in de stad van Michiel de Ruyter rond te lopen.

Dankzij de corona pandemie is rondlopen een van de weinige dingen die er te doen zijn, maar lopen is leuk. En zo wandelde ik naar de boot en ging varen!

En zo werd het weer tijd om terug te gaan. Jammer dat er zo weinig open was maar fijn om deze dag beleefd te hebben!