Tijdens de warme dagen in juni verlangden de natuur en wij naar een verfrissend buitje. Er kwam een vrij lange nachtelijke stortbui met grote druppels en zonder wind. Een donker geraas klonk langdurig op ons dak in de vroege ochtenduren…

Daarna nam de zon de regie weer over en deed haar best om alle water weer te verdampen. Dat lukte heel aardig, maar voordat de droogklus erop zat kwam ik met de camera naar buiten om dit vast te leggen:

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en 90mm macrolens. En nabewerkt met DxO photolab. Fijn pakket, de evaluatie maakt me best wel gelukkig 😉

Ik daag je uit om te bedenken wat je op de volgende foto ziet:

Lekker abstract als je van dichtbij kijkt! Je ziet een ei. Maar een met witte vlekken, die gekomen zijn door wat azijn toe te voegen aan het water waarin deze is gekookt. Om kalk uit het pannetje te halen – wat prima werkte. Maar ook de kalkachtige eierschaal veranderde een beetje. Boeiend hoe niet-glad deze schaal eigenlijk is!

Tenslotte het hele ei nog een keer. De camera en ikzelf zitten wat met de juiste kleureninstellingen te klooien 🙁

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en 90mm macrolens. En natuurlijk licht.

Nou ja verduistering… een happie uit de zon.

Want wie heeft gemerkt dat het een beetje donkerder werd tussen de middag? Ikzelf niet maar gelukkig was de gedeeltelijke zonsverduistering netjes aangekondigd.

Hoe fotografeer je zoiets – dus zonder je ogen en camerasensor onherstelbaar te beschadigen? Op de eerste plaats alleen het schermpje gebruiken en dan proberen om het zo donker mogelijk te maken: liefst een lasglas en als je dat niet (meer, zoals ik) hebt: diafragma dichtknijpen, donker filter op de lens en om de sensor nog iets te beschermen de kortste sluitertijd. En laagste iso voor de fotokwaliteit.
Zelfs dan nog wordt het te licht en te heet: dus goed voorbereiden, de zon in, klikken en weer wegwezen. En dan krijg je dit:

Oftewel: heerlijke momenten om te slenteren, pootje te baden en momenten te kieken.

De foto’s zijn gemaakt met de heerlijk compacte Sony RX100 met een raw nabewerking in DxO PhotoLab. Die proefversie ga ik wellicht omzetten in een “echte”!

Ja ja ja natuuuurlijk. Iedereen is bijzonder en sommigen zijn uniek. Waarom ik niet?

Tijdens ons leven proberen talloze media het er in te rammen: zorg dat je uniek bent, dat er maar 1 van jou is, dat je speciaal bent, anders dan al die anderen. Om daarbij te helpen worden er spullen en diensten aangeboden – en verkocht, gelet op het aantal mensen dat in de persoonlijke verzorging werkt en verdiend (meer dan “normale” winkels lijkt het soms in het straatbeeld).

Tel daarbij op hoeveel “bijzondere” voedingsystemen, cosmeticalijnen, workshops, sportscholen, etc. er zijn. En dan nog eens een partij hebbedingetjes van luxe merkartikelen tot hele Suezkanalen vol containerschepen met zooi uit verre landen. Dat gaat dus wel lukken, dat uniek worden. Daar is niemand uniek in.

Maar… is dat wel zo’n kunst? Minder dan je denkt want degenen die jou willen helpen uniek te worden hebben er baat bij dat je al uniek bent. Dat doen ze o.a. door jouw surfgedrag op de computer in kaart te brengen. Alles wat je ooit bekeken hebt wordt vastgelegd en… zelfs als je braaf alle cookies weigert opgeslagen in profielen..

Wat is er dan allemaal over je bekend? En waarom krijg je van Aliexpress meer korting als je met je mobieltje surft dan met een gewone computer? Laat ik me maar even beperken tot de informatie die je alleen al weggeeft als je op Internet zwerft. Rond die basisgegevens is een mooi blogartikel over fingerprinting geschreven door XS4all.

Dan… het moment van de waarheid… hoe uniek ben ikzelf op Internet? Je bent van harte uitgenodigd om ook een test te doen bij Am I Unique – en schrik niet… Ik schrok een beetje. Als kind kreeg ik al regelmatig te horen “Ie bint ’n aparte”. Da’s blijkbaar nog steeds zo… Anoniem blijven is best wel een dingetje…

Ai ik was er a bang voor… En dit is nog maar de “vaste” computer: een Raspberry Pi 400. Een browser die 41% gebruikt en een taal van 76% – maar versies en andere bijzonderheden doen het…

Oef… dit is de Android tablet. Staat op Nederlands en dat doet al veel. Maar het wordt erger:

De browser stuurt de rest van de ingestelde talen ook mee en dan zie je: Nederlands, Turks, Brits-Engels, Amerikaans-Engels en Duits. Dat hebben minder dan 0,01% van de anderen ook. Zelfs als men niet naar softwareversies kijkt ben ik er al een uit duizenden. Met zoveel bevestiging heb ik zelfs mijn Lief daarvoor niet nodig 🙁

Deze foto’s zijn in slechts een half uurtje gemaakt van de fleurige lucht tijdens een zonsondergang in Turkije. En ja, het is onze eigen planeet!

De foto’s zijn gemaakt vanaf ons dakterras met de Sony RX100

Onze vriend Gariban mijmert een beetje in het heerlijk zachte ochtendlicht. Wat zal ik deze dag eens gaan doen???

Hoe geweldig blijft het om van een ondergaande zon te genieten…. Hier is er weer een…

Het Doove gat is een natuurgebiedje bij de Vlist in Haastrecht. Een prachtige plek om op een zeer winderige zondag in het vroege voorjaar rond te snuffelen. En dit is de oogst:

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Sigma 100-400mm lens.

Met blijdschap geven wij kennis van…