Nu ik de HDR techniek een beetje begin te begrijpen werd het tijd om richting museumhaven te gaan met camera en statief. Uiteraard op een windstille avond, anders gaan de lichtsnoeren een eigen leven leiden. Ook leuk, wil ik graag doen maar dat moet het wel lekker hard gaan waaien! Nu maar iets ingetoger beelden:
Het voelde goed om weer eens een techniek te gaan verkennen: HDR oftewel High Dynamic Range.
Dit is ooit geboren uit het onvermogen van camera-sensors om een lichtbereik op te vangen dat in de buurt komt van het menselijk oog: wij kunnen veel beter details zien in het lichtste licht en het donkerste zwart. De techniek komt erop neer dat je een serie foto’s maakt die “bij elkaar getelt” net zoveel – of zelfs meer – lichtinformatie bevatten dan het oog.
Het gekke is dat je na die bewerking – op een monitor die ook minder goed is dan je oog – een JPG plaatje kunt genereren dat hooguit 256 kleuren bevat: enorm veel minder maar toch het effect geeft van veel tinten.
Er zijn talloze knopjes om aan te draaien met HDR en heel bekend zijn de over-de-top plaatjes die we typisch voor HDR zijn gaan vinden. Maar je kunt het ook heel natuurlijk doen: dan valt de HDR in het resultaat niet op (voor de ongeoefende kijker) maar is het beeld toch veel prettiger. Logisch want is dan meer zoals ons oog iets ziet.
Dit zijn mijn eerste experimenten dus ik “doe maar wat me leuk lijkt” en dit zijn de resultaten:
Dit is erg leuk om te doen en het wordt een vast deel van mijn technieken-collectie. Uiteraard zal ik ook experimenteren met extreem over-de-top gaan. Voor deze serie vond ik wat mindere verzadiging en een lichte tone mapping goed passen.
De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Tamron 28-75mm lens. Op statief, 2 stops onderbelicht (ik was het niet eens met de lichtmeter) en 9 beelden: -4 -3 -2 -1 0 1 2 3 4 – dat is een enorm bereik en voor de meeste foto’s pikte ik daar maar een selectie van. Voorbewerking met Photolab (ruisonderdrukking aan en “Smart lighting” uit) en het echte werk door Nik HDR Efex. Met soms nog een nabewerking in Photolab. Klinkt ingewikkeld maar valt enorm mee!
En dan een stukje bijvangst: ijsstructuren met minder uitgesproken groeivormen die bij uitstek geschikt zijn voor een egaal abstract beeld:
Het leek een mooie dag om van het frisse winterweer te genieten in ’t Weegje. Het was inderdaad een prachtige dag, maar het dierenleven hield niet over. Misschien waren ze ergens anders aan het werk?
Nog net in Gouda ligt een waaiersluis in de Hollande IJssel. Een bijzonder waterbouwwerk dat in vroeger tijden erg belangrijk voor ons land is geweest – niet alleen deze, maar allerlei sluizen van dit type.. Meer informatie lees je hier.
De sluis is nu in onderhoud en zo kon ik er een paar ongewone prenten van schieten:
Het valt me op hoe gelukkig ik ben tijdens het maken van abstracte beelden…
Alpaslan Camii is een 650 jaar oude, superkleine moskee in Selcuk. Recent is deze keurig opgeknapt en er is een heel aardige imam 5 keer per dag aanwezig voor de oproep voor het gebed. Er staat geen minaret naast dus de luidsprekers zitten gewoon op het dak en aan de gevel. Alle eigenschappen van een grote moskee vind je (op die minaret na) ook hier terug, maar dan lief en klein.
Oktober en november 2021 hebben we grotendeels in Turkije doorgebracht waar ons huisje inmiddels bijna helemaal naar ons zin is verbouwd. Ondertussen heb ik enkele prentjes van andere dingen dan het huis kunnen maken:
Onderweg van Hengelo naar Gouda over kleine weggetjes, rustig voorttokkelend in mijn Dyane met het dakje open, kwam ik langs vliegveld Teuge. Daar even een lekker bakkie gedaan en de camera aan het werk gezet.
