Na een kleine boodschap bij de bouwmarkt (eigenlijk schijt aan die dingen) ben ik met een moderne camera, een klassieke Pentax 150mm lens met adapter en een 31mm tussenring ’t Weegje ingedoken, op zoek naar seizoensbloemen. Die waren er zat. En passant ook veel insecten meegekiekt!
En ja hoor, weer kon ik de verleiding niet weerstaan om een camera aan te schaffen. Eigenlijk is het alleen een cameramodule met een sensor, koppelringen voor C en CS lenzen en een kabel naar de… raspberry pi.
Ze verkopen er ook twee lenzen bij maar die vind ik minder boeiend want in dat bereik heb ik al genoeg glaswerk. Deze camera is zo interessant omdat er andere lenzen op kunnen. Met een adapter kunnen mijn Pentax-M lenzen gebruikt worden – met een 5.5 crop factor!
Zodoende kan ik met een simpel computertje en oude lensjes ineens hele bijzondere dingen doen. De maan bekijken door 5.5 x 300mm bijvoorbeeld. Of hele kleine dingen groot maken met traditionele macrofotografie of (met een andere adapter) door de microscoop.
Scherpstellen en de combinatie stilhouden is nog wel een uitdaging trouwens… Ik zit te denken om een klein display voor de pi aan te schaffen als scherpstelhulpje wanneer er geen monitor in de buurt is. Of een goede manier vinden om bijv. een tablet te gebruiken als superscherm. Software zoals motion was helaas niet goed genoeg… Maar dat geeft niet: dit is knutselen optima forma ๐
En… hoe goed is deze combinatie eigenlijk? Een 4 jaar oude sensor, ooit bedoeld voor ‘consumer grade’ videocamera’s en een lens uit de jaren 80? Minder goed dan een moderne superlens op een bijna-topklasse full frame camerabody. Maar stukken beter dan een telefoon via koppelstukken aan lenzen. En er is nog verbetering mogelijk met diverse instellingen op de raspberri pi en er zijn al mensen in geslaagd om 12-bit raw data uit de sensor en chipset te poeren. Vooral omdat ik deze combinatie ga inzetten voor taken waar niets anders geschikt voor is ben ik nu al superblij!
Toegift: twee vergelijkingsfoto’s, beide 2560×1920 crops:
Conclusie van deze laatste vergelijking: de Pentax-M lenzen hebben genoeg kwaliteit voor sterke vergrotingen. Kun je je voorstellen wat de 150mm op de Pi HQ sensor doet? Een “ruim 800mm” lens? Eerst even een stabiel platformpje bouwen ๐
Een heerlijk stukje abstractie tekende zich af in huis en gelukkig viel mijn oog daarop. Raad maar wat je ziet (niet spieken)…
Nee, het is geen ontsnapt beslagje, maar een spiegeling van zonnestralen op een ondersteboven liggende deksel richting witte tegels (niet helemaal schoon trouwens, maar zo zie je dat de foto wel scherp is :))
Onze Buum kwam schichtig binnen met iets in zijn bek. Gevolgd door Buuf die met een hoop gegrom op afstand moest blijven. Het was een prachtig muisje waar inmiddels al geen beweging meer in zat. De meeste katten laten zo’n prooi liggen voor geinteresseerden als ik, maar Buum werkte het beestje krakend in stukken naar binnen. Daarna snoepte hij nog wat droge brokjes en nam een slok water. Proost!
De adembenemende waterval aan wisteriabloemen is zo mooi en tegelijk zo tijdelijk dat een stukje vereeuwigen wel mag. De zon is ook al zo’n trouwe metgezel deze dagen en de combinatie nodigt helemaal uit om iets mee te doen. Wel met een camera die details kan vastleggen terwijl de zon volop brandt. Laat ik nou net zo’n ding hebben ๐
Wij zijn de buitenboel aan het verven en zodoende is het beslag (behalve het slot) van de voordeur af. Leuk voor de katten want die kunnen dan makkelijker naar buiten gluren. Toen bedacht ik me hoe leuk het zou zijn als een kat van buiten naar binnen zou gluren. En hoe superleuk om dat op de foto te krijgen. Maar hoe???
Nou daar zijn allerlei programma’s voor, in de regel bedoeld als bewakingscamera-software. Ik maakte deze setup:
Die distributie is erg makkelijk omdat je meteen de wifi van de pi kan activeren, allerlei praktische dingen kan instellen en daar een webserver op komt te staan voor beheer en bekijken van gemaakte foto’s. Ik stelde ‘m zo in dat alleen foto’s gemaakt worden bij minimaal 5% verandering in beeld-pixels. En dan maar hopen op glurende oogjes… Maar helaas niet van buiten naar binnen…
Tja… geen ingluurders dus ๐ Ook wel jammer is dat motioneyeos alleen werkt met de eerste virtuele cameramodule = de YUV 800×600; reageren op streams als h.264 en mjpeg doet ie niet. Derhalve dus van die kleine prentjes. Met de “echte” cameramodule van de raspberry pi zijn er meer mogelijkheden – en laten ze nu net een module uitgebracht hebben met een uitstekende Sony beeldsensor en C-mount. Dat is een oudere koppeling voor videolenzen. En… er zijn verloopjes te koop naar microscoop en Pentax-K. Waar wacht ik nog op???
Ik heb geรซxperimenteerd met tussenringen om groothoek-closeup beelden te maken:
Kortom, de Pentax is heerlijk om mee te schieten maar de nieuwerwetse Tamron doet er niet voor onder en geeft iets meer zoom-flexibiliteit.
Schilderen met licht en de achtergrond als virtueel doek gebruiken. Dat wilde ik al eens vaker doen maar nu had ik twee nieuwe lampjes gekregen plus de opdracht “The last thing you bought” te fotograferen.
Goeie aanleiding om de camera met mooie lens op 40mm, F/13 en handmatige focus op het statief te plaatsen, de camera op 4 seconden en iso 100 in te stellen en… te ontdekken dat de hele achtergrond nog fors belicht was…
Kortom: de gordijnen gingen dicht, een plaat voor die nog steeds te lichte dingen en de camera op F/18, iso50 en 3,2 seconden. Tot de avond wachten was misschien iets handiger geweest maar ik wilde aan de slag…
Met Darktable heb ik nog wat geknipt en de achtergrond weggedrukt ๐
Tijdens de photochallenge met onderwerp “bottle” heb ik de uitdaging grondig aangepakt en een serie bijzondere opnames gemaakt van abstract tot concreet.
Mijn haargroei neemt op diverse plaatsen zienderogen af, maar op sommige tiert het spul welig. Baardharen zijn heel anders dan hoofdharen: veel dikker, stugger en een mindere originele inplant. De haren zijn of donker of pigmentloos (ja ja van die laatste zijn er wat meer) en van dichtbij boeiend om te zien. Binnenkort ga ik ook eens inzoomen op een zeldzame dunne hoofdhaar en als dat lukt ook op de extreem dunne haren van de kat!
Deze zelfportretten zijn gemaakt met de Sony camera en 90mm macrolens + een flitser op 1/8 van opzij voor de contrasten.