Wist je dat??? Nee Hello Fresh dat wist ik niet. Ik snap nu wel waarom jullie het groen zelf gehouden hebben 😉
Prettige stofwisseling!

Willeskop is een stukje “nieuwe natuur” dat inmiddels al een tijdje erg gewaardeerd wordt door vogels, insecten en paddenstoelen. Het ligt tussen Oudewater en Polsbroek dus lekker dichtbij om op een zaterdagmiddag te verkennen, uiteraard voordat de buien losbarsten…

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Sigma 100-400mm + Tamron 28-75mm lenzen. Zonder statief dus met af en toe een beetje ruis.

Ontdekken en experimenteren zijn favoriete bezigheden van mij en de herfst is misschien wel het mooiste jaargetijde en dus… ging ik met een ondersteboven hangende camera op de knietjes de blubber in in het Reeuwijkse hout. Geinspireerd door allerlei foto’s met bijzondere belichtingen heb ik mijn fietslichtje meegenomen: die kan fel en superfel schijnen en de lichtcirkel aanpassen van heel klein tot heel wijd – en functioneert dan als een soort locatie-continuebelichting voor ongekende mogelijkheden:

Ik vond het heerlijk om zo rond te struinen en terugkijkend naar de foto’s ontdekte ik nog van alles dat ik ter plekke niet heb gezien, zoals insecten op de bloemen en paddenstoelen. Een ogenschijnlijk saai bosje bevat zo veel moois en het is heerlijk om dat te ontdekken. De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Sony 90mm macrolens hangend onder mijn statief.

De Groene wal is een langgerekte natuurstrook, grenzend aan een geluidsscherm van de A12. Er schijnen regelmatig ringslangen gespot te worden in warmere tijden en nu in de natte tijd zijn er heel veel paddenstoelen. Ik ben er vandaag voor het eerst gaan kijken – met camera, lange en superkorte lens.

Het was een leerzaam middagje. Ik heb al een redelijk idee hoe deze fotografie beter kan: op de eerste plaats door een statief mee te nemen en meer tijd te nemen voor een mooie foto. Vervolgens kan ik wat spelen met langere sluitertijden, onderbelichten van het omgevingslicht en misschien zelf wat licht toevoegen. En ook eens kijken wat de langere macrolens doet; er komt dan iets minder van de omgeving op de foto dus het wordt dan een ander perspectief.

Wat een takkeweer vanochtend om 6 uur! Jolande moest ook nog eens helemaal op de fiets naar Reeuwijk en dat leek me maar niks. Zodoende bracht ik haar weg met de auto en langzaam begonnen de buien weg te trekken. Wie goed doet, goed ontmoet leek het toen moeder natuur mij verraste met een fantastische zonsopkomst. Heerlijk voor een rondje langs de Broekveldenplas:

En dan ook nog eens veel vogels op het water en in de lucht… honderd keer miste ik mijn fijne telelens 🙁

De foto’s zijn gemaakt met de enige camera die ik zo gauw in m’n tassie had gemikt: de Oneplus 6 telefoon. Wel grotendeels handmatig bediend met erg lage ISO en geregelde belichtingstijd – en opgeslagen in JPG en RAW (DNG). Met Darktable zijn de raw foto’s net iets beter te maken dan de over de top verzadiging en verscherping van de camera zelf. Behalve de regenboog, dat is de jpg uit de camera.

Een vrucht van een lampionplant – je kent die oranje dingen wel uit bloemstukjes of van de vrucht die soms bij een ijsdessert opgediend wordt – kun je nadat de herst er al een klap op gegeven heeft van dichtbij bekijken. Dat deed ik met diverse lenzen op zoek naar perspectief en ruimtelijkheid:

• De Tamron 28-75mm met 10 + 16 = 26mm tussenringen
• Een Pentax-M 20mm met 13mm tussenring
• De Sony 90mm macrolens zonder toevoegingen
• Een witte achtergrond (grote softbox met flitser) en een flitser met ‘grid’ op 10 uur

Update: ik heb met Zerene stacker ditzelfde lampionnetje nog eens gekiekt en bewerkt:

Aan de Hollandse IJssel is een uitgebreid stuk getijdenoever met veel riet. Water met veel riet is een veilige plek voor veel vogels. Spreeuwen weten dat en zodra het avond wordt komen ze in kleine en grotere groepen samen om hier in het riet de nacht door te brengen.

Mensen weten dat ook. Niet zoveel als er spreeuwen zijn met die kennis, maar iedere avond verzamelen zich ook een aantal mensen die genieten van dit geweldige schouwspel.

Want dat is het om plukjes vogels plotseling met de vleugels tegen het lichaam als een raket naar een rietstengel te zien storten en op het laatst de val te breken om perfect op een spriet te landen – als niet net een of meer anderen ook diezelfde spriet in gedachten hadden. Want dan moet je kwetteren!

Als je wel een zitplekje hebt als spreeuw ga je ook kwetteren. Hard en veel, net als al die anderen. En ben je na een paar minuten al uitgekeken op het gekwetter van je buren dan vlieg je gewoon wat verderop. Dat nemen anderen dan weer over en zo kun je zolang er licht is bezig zijn met heen en weer vliegen en kwetteren. Tot het donker wordt – dan hou je je snavel en de mensen gaan naar huis.

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Sigma 100-400mm lens. Wat een heerlijke combinatie!

Help, er is een monster uit een ei gekropen:

Wat zal ik dit jaar eens op mijn verlanglijstje zetten???

Om te testen hoe goed mijn nieuwe lens werkt in het volgen van een object (in focus houden) was ik op weg naar een vogelrijk gebied. Vooral meeuwen zijn ideaal om mee te oefenen. Onderweg kwam ik langs “de Sluis” waar net een modelauto racetoernooi gaande was. Vast veel te moeilijk voor de nieuwe lens (en ongeoefende ik) om die razendsnelle auto’s scherp in beeld te krijgen. Maar dat viel geweldig mee:

Een paar zaken hielpen wel om dit voor elkaar te krijgen: het weer (hoe helderder hoe beter want dan kan het diafragma verder open en de sluitertijd omlaag), de beeldsensor met veel pixels (zelfs op 400mm moest ik nog heel veel asfalt uit beeld knippen) en regelmatig trainen met gewichten (om zo min mogelijk te trillen met camera en lens in de handen want een statief is geen oplossing). En natuurlijk een behoorlijk goede camera en prachtige lens met optische stabilisatie inclusief een stand voor ‘panning’ = meebewegen met het onderwerp.