De Zegerplas bij Alphen is een prachtige plek om te wandelen. Een rondje om de plas schijnt geweldig te zijn maar daar kwam ik niet eens aan toe – ander keertje dan maar.

Er was aan een kant van de plas al zoveel te zien: vergezichten, slingerende blubberpaadjes, aan het lot overgelaten begroeing, aparte bouwsels en meer. Ik had de Sony A7 bij me en de “standaard” 28-75 lens. Die heb ik niet vaak mee in de natuur dus dat moest maar eens veranderen!

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Tamron 28-75mm lens.

Camera’s worden steeds beter en vooral software wordt razend knap. Ongelooflijk hoeveel er zelfs al in camera’s en telefoons met een sensorbeeld gebeurt om een foto te worden. Toch gaat dat anno 2022 nog niet altijd goed genoeg…

In dit geval met een beter sensorbeeld dan resultaat is er redding mogelijk: met nog betere software en een stukje kennis aan de slag. Die goeie software is DxO Photolab en de kennis is op Youtube te vinden. Dan krijg je het volgende:

De foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100

Al een tijdje speel ik weer met groothoekgedachten: een lens waarmee een enorm breed beeldveld in een fotobeeldje past. Soms is dat superhandig: als iets niet met een gewone lens in je beeld past (een hoog of breed gebouw aan de overkant van de straat bijvoorbeeld).

Een groothoeklens kan ook een compleet stadsgezicht (nou ja, van een afstandje) vangen inclusief een spectaculaire wolkenlucht.

Je kan er ook een lekker krankjorum perspectiefje mee maken. O ja: als het lensje ook veel licht doorlaat dan kun je er nachtelijke sterrenbeelden mee vastleggen!

Allemaal handig en tof – maar wat heb je dan nodig? Met in het achterhoofd de regel: de beste supergroothoeklens is degene die je toevallig hebt – ging ik op pad met de Pentax-M 20mm F/4 en de Sony A7R2. Echter… het was een dag met dikke bewolking, dus hele saaie kleuren en weinig schakeringen. Tijd om dubbelcreatief te zijn dus – hier is de verzamelde oogst nadat ik het ruwe materiaal door DxO en Nik gehaald heb:

Nu ik de HDR techniek een beetje begin te begrijpen werd het tijd om richting museumhaven te gaan met camera en statief. Uiteraard op een windstille avond, anders gaan de lichtsnoeren een eigen leven leiden. Ook leuk, wil ik graag doen maar dat moet het wel lekker hard gaan waaien! Nu maar iets ingetoger beelden:

Het voelde goed om weer eens een techniek te gaan verkennen: HDR oftewel High Dynamic Range.

Dit is ooit geboren uit het onvermogen van camera-sensors om een lichtbereik op te vangen dat in de buurt komt van het menselijk oog: wij kunnen veel beter details zien in het lichtste licht en het donkerste zwart. De techniek komt erop neer dat je een serie foto’s maakt die “bij elkaar getelt” net zoveel – of zelfs meer – lichtinformatie bevatten dan het oog.

Het gekke is dat je na die bewerking – op een monitor die ook minder goed is dan je oog – een JPG plaatje kunt genereren dat hooguit 256 kleuren bevat: enorm veel minder maar toch het effect geeft van veel tinten.

Er zijn talloze knopjes om aan te draaien met HDR en heel bekend zijn de over-de-top plaatjes die we typisch voor HDR zijn gaan vinden. Maar je kunt het ook heel natuurlijk doen: dan valt de HDR in het resultaat niet op (voor de ongeoefende kijker) maar is het beeld toch veel prettiger. Logisch want is dan meer zoals ons oog iets ziet.

Dit zijn mijn eerste experimenten dus ik “doe maar wat me leuk lijkt” en dit zijn de resultaten:

Dit is erg leuk om te doen en het wordt een vast deel van mijn technieken-collectie. Uiteraard zal ik ook experimenteren met extreem over-de-top gaan. Voor deze serie vond ik wat mindere verzadiging en een lichte tone mapping goed passen.

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Tamron 28-75mm lens. Op statief, 2 stops onderbelicht (ik was het niet eens met de lichtmeter) en 9 beelden: -4 -3 -2 -1 0 1 2 3 4 – dat is een enorm bereik en voor de meeste foto’s pikte ik daar maar een selectie van. Voorbewerking met Photolab (ruisonderdrukking aan en “Smart lighting” uit) en het echte werk door Nik HDR Efex. Met soms nog een nabewerking in Photolab. Klinkt ingewikkeld maar valt enorm mee!

En dan een stukje bijvangst: ijsstructuren met minder uitgesproken groeivormen die bij uitstek geschikt zijn voor een egaal abstract beeld:

Het leek een mooie dag om van het frisse winterweer te genieten in ’t Weegje. Het was inderdaad een prachtige dag, maar het dierenleven hield niet over. Misschien waren ze ergens anders aan het werk?

Nog net in Gouda ligt een waaiersluis in de Hollande IJssel. Een bijzonder waterbouwwerk dat in vroeger tijden erg belangrijk voor ons land is geweest – niet alleen deze, maar allerlei sluizen van dit type.. Meer informatie lees je hier.

De sluis is nu in onderhoud en zo kon ik er een paar ongewone prenten van schieten:

Het valt me op hoe gelukkig ik ben tijdens het maken van abstracte beelden…