In Nederland is het Koningsdag en hier in Turkije hebben we ook lekker wat dagen vrij. We startten met een tweedaagse trip: eerst de buuf naar het vliegveld brengen en vervolgens lekker toeren door het landschap. Uiteraard een lekker stukkie met haarspeldbochten door de bergen en ook langs de zee.

We overnachtten in MyLeos butik otel. My Leos? Ja daar moet je dus gewoon heen. Later die avond hoorden we dat Leos hier een samentrekking is van de eigenaren: Leyla en Osman.

De omgeving was heerlijk om te voet te verkennen:

Door de jaren heen heb ik heel wat prenten geschoten kort na zonsondergang – dat wordt het “blauwe uurtje” genoemd omdat de hemel zo prachtig mooi blauw kleurt met goede omstandigheden.

Zo had 52frames deze week ook “Blue Hour” als thema. Geen probleem dacht ik, maar het blue hour album van vorig jaar staat helemaal vol met goede prenten die veel op elkaar lijken. En dus… besloot ik het anders aan te pakken en geen van de onderstaande “echte” blauweuurtjeplaten te gebruiken. Het is de onderste geworden…

Week 15 van 52frames.com is… Dreamscape.

Huh, wat? Tja droomwerelden dus. Hoe zien die er uit en hoe breng je de warrigheid van dromen in beeld?

Het gaat vooral over fantasiewerelden en bijzondere platen. Compositie blijft uiteraard een dingetje, maar beeldruis, scherpte en veel andere dingen doen er niet toe: het gaat om de indruk die het beeld maakt.

Dus… hoe maak je zoiets? Twee mogelijkheden bedacht ik me: neem een droom in gedachten en probeer die in een beeld te vatten, of… ga helemaal uit je dak met de camera, net zolang tot het surrealistisch wordt. De resultaten hieronder komen van beide methodes en Color Efex Pro hielp meer dan een klein handje!

En alweer een bericht naar aanleiding van een 52frames challenge: Fill the Frame.

Hierbij vul je het frame = de foto met alleen het essentiële van een onderwerp en laat bewust de context en omgeving weg. Onbewust deed ik dat al vaker, maar meestal is de drang om een verhaal te vertellen bij mij sterker dan iets het verhaal zelf te laten vertellen.

Voor deze opdracht trok ik er twee keer op uit: een keer met de 28-75mm zoomlens (heel flexibel om in te zoomen binnen een frame) en een keer met de vaste Pentax-M 200mm lens. Die laatste om dat dat de “extra challenge” was deze week – hoewel ik een dicht-bij-lens meer challenging vind. Ik heb dan ook een 55mm foto naar 52frames geüpload…

Als het goed is vertellen de foto’s allemaal hun eigen verhaal – maar ik klets er toch nog een beetje doorheen…

Een paar prenten die niets met deze techniek te maken hebben staan in een vorig bericht.

Er op uit trekkend met als doel “Fill the Frame” kan het niet anders of er komt ook veel niet-fill-the-frame-fraais op m’n pad. Deze wil ik toch nog even posten:

De eerste drie foto’s zijn met de vaste Pentax-M 200mm lens gemaakt, de andere twee met de Tamron 28-75mm op 55mm. Ik overweeg om een lens met die brandpuntafstand aan te schaffen, vandaar…

Het tweede kwartaal van ons eerste 52frames jaar is aangebroken – tijd voor een nieuwe post met ingestuurde resultaten.

Wederom is een 52frames.com challenge inderdaad een… uitdaging geweest. Fotograferen vanaf een laag standpunt heb ik veel vaker gedaan (net als allerlei andere invalshoeken), maar dan gebeurde dat meestal als een variatie op iets anders. Nu draaide alles om de laagte.

Allereerst heb ik met de Sony RX100 diverse prenten gemaakt:

Toch had ik iets anders in m’n hoofd: met een superlage camera vogels fotograferen. dat idee stamt van lang geleden aan het strand van s’Gravenzande waar meeuwen op laag water aan het jagen waren maar ik geen waterdichte camera bij me had…

Nu werd de Gopro Hero 4 weer eens uit de kast gehaald, de batterijen en de remote weer opgeladen en ingeladen voor een vogelavontuur.

Als uitsmijter nog maar een foto van mezelf, al prutsend om de Gopro met afstandsbediening weer goed ingesteld te krijgen.

Merkwaardig hoe lang die Gopro in de kast heeft gelegen. Maar gelukkig wel meegeëmigreerd zodat ik er nog leuke dingen mee kan doen!

Een bağlama ofwel een saz is al gauw een meter lang:

Deze echter is rond de 15 centimeter!

De foto is gemaakt met een 10mm tussenring onder de 24mm Samyang lens zodat deze wel een groothoeklens blijft maar veel dichter bij kan scherpstellen. Dan kom je in het gebied van groothoek-macro – in dit geval “close-up” want met de dikkere tussenring komt het onderwerp letterlijk tegen het objectief aan te liggen.

Ik vind dit heerlijk om te doen en heb er al diverse keren eerder mee gespeeld, bijvoorbeeld met de 20mm Pentax-M.

Zoals beloofd in de voorgaande post met fleurige foto’s hier een setje foto’s die met een 720nm infraroodfilter op de Pentax-M 40mm lens zijn gemaakt. Ik had geen statief bij me en door het dubbele filter kwam er zo weinig licht binnen dat ik de iso lekker naar 6400 heb laten stijgen. Geen probleem, want Photolab maakt korte metten met de ruis!

Eenmaal ingelezen en door witbalans en “color wheel” acties heen heb ik enkele prenten ook in Nik plugins gesleept. Vooral het “bleach” filter van Color Efex deed bijzondere dingen.

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2, Pentax-M 40mm F/2.8 pancake + converter en een Hoya R72 filter. Allemaal uit de hand met hoge iso en diafragma F/5.6 omdat de lens anders erg vaag wordt.

Vandaag hebben we de dolmuş genomen naar Güzelçamlı en daarvandaan een flink stuk langs het strand gelopen. De Sony camera ging mee met de 24mm Samyang lens en de oude Pentax-M 40mm pancake. In dit bericht zie je enkele prenten die met deze lenzen in kleur geschoten zijn.

Daarnaast heb ik een Hoya 72R Infraroodfilter gebruikt op de 40mm – daarvan krijg je wat resultaten in een vervolgbericht.

Foto 4 t/m 6 zijn met de 40mm gemaakt; de rest met de 24.