Tijdens de laatste tocht naar Sevda Tepesi heb ik een R72 infrarood filter meegenomen om op de oude SMC Pentax-M 40mm lens te zetten. Ik heb ergens gelezen dat dat een van de beste lenzen is voor infraroodfotografie. Het is ook een z.g. pancake-lens: dun als een pannenkoek. En bij grotere diafragma’s minder scherp dan de andere Pentax-M familieleden. Die feiten wijzen er mogelijk op dat er gewoon minder glas-elementjes in zitten. Hoe dan ook, als je wat verder diafragmeert worden de beelden heerlijk scherp, zie mijn vorige post (en eerdere in dit blog).

Ik heb (nog) geen camera waar het ingebouwde infraroodfilter uitgepeuterd is dus moest het met de Sony gebeuren. De 40mm en een boel zonlicht helpen wel maar op het display zie je bijna niets. Er zijn redenen waarom je ir-fotografie vooral op het hoogtepunt van een zonnige dag moet doen! OK, de zon was er deze winterdag volop maar bulderen deed alleen de wind…

Thuisgekomen zijn de foto’s bewerkt in DxO Photolab en een aantal met Nik plugins. De aanpak is meestal als deze:

• Starten in Photolab en bij hogere iso even ontruisen
• Ga naar witbalans, pak de pipet en klik op diverse plekken tot de basis goed is. Dat mag in precies de andersom verkeerde kleuren zijn want die ga je hierna omdraaien in de HSL tool (kleur wit 180 graden)
• Echte pro’s laden een profile-bestand om de witbalans nog verder te veranderen (negatieve waarden)
• Vanaf dit punt ga ik me uitleven met beschikbare middelen om de compositie beter te laten matchen met de opvallende en minder opvallende elementen in beeld. Hier ligt ook de keuze om kleur in de foto te laten of niet
• Een kopie van de foto door een Nik tool halen werkt verrassend: Silver Efex (de zwart-wit plugin) maar ook Color Efex heeft mooie opties, waar onder zwart-wit
• Weer terug in Photolab nog wat nabewerkingen

Dan nog een setje aanbevelingen en tips voor mezelf:

• Het leren van IR technieken is makkelijker met de zon op haar hoogst en windstil weer
• Stevige wind geeft wel mogelijkheden om dynamiek toe te voegen en wolken uit te smeren. Hou het statief vast of verzwaar het
• Met de superieure ruisonderdrukking van Photolab mag de iso gerust naar 3200 of hoger om de sluitertijd toch kort te houden
• Scherpstellen met een nauwelijks zichtbaar display is teveel gedoe: gebruik de afstandsschaal op de manual-lenzen. Kies het rode streepje: die heeft de fabrikant er bewust opgezet voor infrarood-film (was blijkbaar vroeger ook al populair) anders ga je “voorbij oneindig”. Gebruik de “focal distance” truuk uit de landschapsfotografie
• Compositie is ook lastig op het display maar het gaat wel
• Maak meerdere foto’s met wisselende belichting want je ziet niet of er uitgebeten stukken in zitten. Het histogram helpt wel goed maar nabewerking gaat soms beter met “verkeerd” belichte foto’s
• Probeer eens om zo’n witbalans-profielbestandje te vinden. Met Photolab kun je die niet maken maar wel inlezen en gebruiken
• Ook eens kijken of een geëxporteerd TIFF bestand in Darktable verder te bewerken valt
• Spelen met IR fotografie en kunstlicht. Of met macro-beelden. Of nog veel meer!
• Ooit een keer een “full spectrum” camera zien te krijgen
• De serie van Rob Shea op Youtube bekijken

In die videoserie wordt ook voorgesteld om Darktable te gebruiken. Die heb ik veel gebruikt tot ik naar het minder beweeglijke DxO overstapte. Er zitten wel briljante modules is; de bovenstaande foto heb ik vanuit DxO (voor de RAW voorbewerking) geëxporteerd naar TIFF en er vervolgens een paar DT kleurenmodules op losgelaten. Het resultaat is best wel… verrassend

Eigenlijk is een verrassend kleurenspel het voornaamste wat uit infrarood-schieten voorkomt: hoe je van zo goed als geen kleur naar iets heel anders komt…

Nog maar kort geleden ben ik met mijn camera en een moderne 24mm lens “de berg” van Kuşadası opgelopen. Vandaag deed ik dat weer, nu via een andere route naar boven en een heel andere weer naar beneden. Een flinke tippel wederom maar ik kreeg het er lekker warm van.

Op de camera zat mijn klassieke SMC Pentax-M 150mm lens met een polarisatiefilter. Best wel een uitdaging met zo’n manual-alles geval ook nog eens de polarisatie instellen…

Op de berg aangekomen wisselde de lens van plek met… de SMC Pentax-M 40mm ‘pancake’ lens met een Hoya 720 infrarood filter. Over uitdagingen gesproken… De resultaten komen in een ander bericht want het bewerken gaat nog wat tijd kosten. Het doel was een zwart-wit beeld voor de 52-frames challenge van deze week. Maar bij de oogst van de 150-serie zat al een geweldige kandidaat…

Terug naar beneden bleef de 40mm lens op het toestel maar het infraroodfilter ging er af. Dat werd makkelijk framen en schieten: al een idee hebben hoe de prent wordt!

Hier zijn eerst de foto’s met de 150mm lens:

Boven aangekomen bij het parkje en na de infrarood-shoot liet de 40mm lens dit vastleggen:

Wij hebben een leuke dagtrip gemaakt – op vakantie in eigen land dus nu in Turkije. De aankondiging zagen we in een Facebook-groep voor expats dus we vreesden even om een dag lang tussen kwebbelende buitenlandse gepensioneerden te zitten… Dat viel mee: een behoorlijk gemêleerd gezelschap met ons als enige buutnlanders. Ik kon de verhalen van de reisleidster niet helemaal volgen, maar het was wel een heerlijke dag!

De eerste plaats die we bezochten was Karaburun, waar dit weekend het narcissenfestival was:

De volgende stop was Mordogan: een klein vissersplaatsje dat meestal erg rustig is en een deel van het jaar behoorlijk druk met toeristen. Deze zondag eigenlijk ook wel met het narcissenfeest in de buurt en prachtig weer.

De laatste rondkijkstop was bij Balikciova, bekend vanwege de plaatselijke kurabiye (koekjes). Die kochten we uiteraard en ze waren prima te hachelen!

De foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100

Op m’n vrije woensdag had ik na het klussen weer hartstikke zin om er op uit te trekken. Met wandelschoenen, camera, 24mm lensje en een half idee waar naartoe. Het werd het grote standbeeld van Atatürk op de berg die op ons stadje neerkijkt. Loop je even mee?

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Samyang 24mm 1.8 lens.

Af en toe hebben we een “fotochallenge” gedaan om lekker met dingen te werken die je anders wellicht niet zou doen. Nu ontdekten we 52frames en besloten dit jaar mee te doen.

Ik zet de foto’s ook in het blog uiteraard!

Ik heb een prachtig cadeau van Jolande gekregen: een weerstation!

Het is een Alecto WS 5500 waar een heleboel sensoren inzitten. Via een 866MHz verbinding communiceert deze met een binneneenheid die ook sensoren bevat zodat je bijv. binnen- en buitentemperaturen kan vergelijken. Na wat testen heb ik besloten om de buiteneenheid op het dak te plaatsen (in plaats van de vroegere satellietschotel):

De binneneenheid kan aan de wifi gehangen worden en vervolgens geregistreerd bij Weather Underground (of een vergelijkbare dienst) om meetresultaten op te slaan, historische statistieken te genereren of de gegevens te delen met talloze andere weerstation-eigenaren.

Hier zie je een paar grafieken van een van de eerste actieve dagen:

Je kunt de resultaten van onze weermetingen zelf bekijken op Wunderground.

Enne is Aar hiermee uitgeprutst? Tuurlijk niet! Het is namelijk ook mogelijk om de resultaten naar een eigen server te sturen: je geeft een server en poort op en en een aldaar luisterend proces krijgt iedere 16 seconden een json file binnen met resultaten. Die zou ik het liefst in een InfluxDB of Prometheus database stoppen om vervolgens met Grafana zichtbaar te maken. De directe waardes maar ook afgeleiden want in Grafana panels kun je ook rekenen. Wordt vervolgd dus!

Stel je voor: het is nieuwjaarsdag, een graadje of, eh, genoeg buiten (een T-shirt is warm genoeg) en je woont in Kuşadası. Even knijpen: ja dat is echt waar: onze nieuwe omgeving!

Het voelde goed om de camera te pakken, er een klassiek telelensje op te zetten, stevige schoenen aan te trekken en op pad te gaan!

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en SMC Pentax-M 120mm lens.

Ik vind het een heerlijke tijd in Kuşadası: het is lekker rustig in de stad, ’s middags is het nog steeds T-shirt-weer en er is die lekkere spanning van de tijd tussen kerst en oud-en-nieuw.

Na alle verhuis- en inrichtstress komt langzaam weer tijd voor het creatieve: dan gaat het kriebelen om weer te fotograferen. Daar is het dan ook nog eens de perfecte tijd voor na het vallen van de avond. Zo ging ik met de camera, een mooi lensje en een statief richting de boulevard:

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Samyang 24mm 1.8 lens.

Leven in een Mediterraan gebied is goed voor je gezondheid. Voor alles? Dus ook voor je huid?

Ja hoor, vraag maar aan dit sinaasappeltje.

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en 90mm macrolens. De “sinaasappel” is een turunç – dat is een zuidvrucht die vooral voor de sier aangeplant is.

Tussen Ooltgensplaat en de drukte van de Hellegatsplein is een oase van rust: de Hellegatsplaten. Vaak barst het van de vogels maar die waren even niet thuis. Geen probleem!