Op weg naar het watersnoodmuseum in Ouwerkerk (je moet hier beslist een keer gaan kijken) kwamen we langs een spruitenveld. De dag ervoor had ik al zin gekregen om met de camera tussen de spruut’n te duuk’n maar we konden daar niet stoppen. Hier wel!




De foto’s zijn gemaakt met de EOS M camera en Tamron 18-200 lens. In een beetje regen…
Het Eiland van Dordrecht was een van de plaatsen die flink verstevigd werd door de Nederlanders toen de Tweede Wereldoorlog begon te dreigen. Er werden flinke aantallen rivierkazematten gebouwd:




Wat opvalt aan de Nederlandse bunkers is dat ze zo dun zijn: niet echt bestand tegen zwaar geschut en ze stonden ook nog eens opvallend in het landschap! Toch hadden ze in die dagen een belangrijke functie omdat ze zowel de rivier als de Moerdijkbruggen konden bestrijken.
De Duitsers hebben maar beperkt gebruik gemaakt van die Nederlandse vestingwerken (door bijv. een schietgat aan de andere kant te maken). Zij hebben hun eigen bunkers gebouwd, die veel (heel veel) steviger waren, veel meer luxe boden aan de bemanning en over geavanceerde veiligheidsvoorzieningen beschikten. Zoals goede luchtreiniging met actieve kool, een kanarie voor het geval iets mis ging, een degelijke houtkachel en een voorziening waardoor granaten die in de schoorsteen gegooid werden in een put terecht kwamen ipv het binnenste van de bunker.
Dat kwam goed uit, want de Dordtse Kil is een half jaar lang een stuk frontlinie geweest: aan de Dordtse kant zaten de Duitsers en aan de andere kant de geallieerden.









De Stichting bunkerbehoud Dordrecht spant zich in om te zorgen dat dit stuk cultureel erfgoed behouden blijft, waar nodig in de originele staat teruggebracht wordt en toegankelijk gemaakt wordt voor het publiek. De bovenstaande foto’s zijn van een regelbau type 502 manschappen bunker die een zeer realistisch beeld geeft van hoe het leven zich in die tijd afspeelde tussen het beton. Een bezoek meer dan waard!
De foto’s zijn gemaakt met een EOS M camera en Tamron 18-200 lens.
Op ons weekendje Zuid-Hollandse eilanden en Zeeland hebben we lekker de tijd genomen om rond te kijken in Zierikzee. En nee, ik heb geen onderdelen voor mijn kano gekocht… Wel een paar lekkere stevige schoenen want het was af en toe regenachtig en blubberig (vooral in fort Prins Frederik).
Als je er eens komt: ga zeker het stadhuismuseum bekijken!

De “dikke toren” had eigenlijk twee keer zo hoog moeten worden en dan had ie niet zo dik geleken…

Enne… staat hier weer een bank op omvallen?









De foto’s zijn gemaakt met de EOS M camera en Tamron 18-200 lens.
Heel wat jaartjes geleden ben ik eens met een compact-camera op 1 januari de straat op gegaan om de treurige restanten te fotograferen van vuurwerk dat een aantal uren daarvoor hun uiterst korte ‘moment of glory’ had gehad.
Omdat ik dit jaar niet het ‘live’ vuurwerk gekiekt of gefilmd heb leek het leuk om die ouwe tocht eens te herhalen.
Maar nu met een camera met grotere sensor, RAW beeldformaat, etc. Maar wat bleek bij thuiskomst: het waren klein formaat jpegs geworden. De camera stond helemaal totaal hartstikke verkeerd ingesteld.
Nou ja, laat ik het maar als een goeie les beschouwen…
Omdat de foto’s qua maat zo dicht in de buurt van de oude sessie komen en ik best tevreden ben over de compositie laat ik ze toch zien:











Tijdens de donkere dagen voor de kerst is de Markthal in Rotterdam een fascinerend baken van licht:


De foto’s zijn gemaakt met de OnePlus One telefoon en Camera FV5 en bewerkt met Darktable 2.0
Mijn filmopnames komen iets tekort: goed geluid. Laatst nog heb ik een opname van stukken harpmuziek gemaakt die achteraf heel wat bewerking nodig hadden: ruis er uitfilteren, volume aanpassen, etc.
Ook de film Masterpluk en diverse andere opnames waren goed qua beeld maar slecht qua geluid. Daar kun je iets aan doen: een nieuwe microfoon of een ander opnameapparaat. Die laatste is het geworden: een Zoom H2n met geweldig veel mogelijkheden.
Ik ben er nu al blij mee!
Een van de belangrijkste steden uit de oudheid is nu weinig meer dan een door het bos slingerend restant van een kilometerslange stadsmuur. Er naast staat echter een van de best bewaarde tempels, opgedragen aan Zeus.















De foto’s zijn gemaakt met de Sony DSC-WX300 en EOS M met 18-200.
Tijdens de vakantie kwam het idee om iets met silhouetten te doen; vooral om de voorgrondstructuur weg te halen en vooral de omlijning te benadrukken. Deze beelden zijn geoogst:





De foto’s zijn gemaakt met de EOS M en Tamron 18-200 lens.
In de buurt van het dorpje Sarıkemer zijn we op zoek geweest naar de ruïnes van Myus, ooit een belangrijke stad in de Romeinse tijd. Maar helaas, zwervend over onverharde paden langs de Menderes rivier en katoenvelden hebben we die plek niet gevonden. Wel hebben we genoten van het landschap met bijzondere rotsen:








De foto’s zijn gemaakt met de EOS M en Tamron 18-200 lens.