Eenmaal aangekomen op het evenemententerrein vonden we een mooi plekje (dat redelijk terug te vinden was in de enorme massaliteit) en werden we verwelkomd door de burgemeester in de moto-arena. Een klassiek Poolse geschiedkundige opvoering was fascinerend maar begreep ik maar gedeeltelijk.

De locatie was prachtig, naast een sportvliegveldje op een enorm veld onder een immer fascinerende hemel. De luchten in Torun zijn me heel sterk bijgebleven!

Een groot deel van de terugweg legden we af samen met Carolien, Rob en Bihan tot we ergens in Nord-Duitsland ons eigen weegs gingen. We hebben mooie stadjes aan de Oostzee gezien en reisden dagenlang door eindeloze bosgebieden met hier en daar een onderbreking of een dorpje. Waarom ze ooit besloten hadden meer “lebensraum” nodig te hebben ontging me volledig. Rationeel nog steeds maar later ben ik de irrationele kanten van ons brein beter gaan begrijpen…

Wat ik toen nog niet wist is dat ik ondanks de aanschaf van een eigen A-type – mijn heerlijke Dyane – de volgende wereldmeetings op allerlei manier zou mislopen…

Op de 21e 2CV wereldmeeting in Toruń in Polen heb ik deze beelden geschoten: het eerste deel is een tocht over het terrein in de Dyane van Mark (drie keer versneld) en het tweede deel is een time lapse van de uittocht van ongeveer 600 auto’s richting centrum:

Dit museum stond al een tijdje op mijn verlanglijstje en het was een koud kunstje om de terugreis uit Polen via dit Noord-Duitse stadje te laten gaan. Hier staat een indrukwekkend stuk geschiedenis uitgebeeld van de eerste gepantserde vrachtauto’s en rijdende bunkers, via meer of minder succesvolle strijdwagens uit de tweede wereldoorlog tot een flinke verzameling voertuigen die ik tijdens de militaire diensttijd bij de lessen “pantserherkenning” leerde duiden als “Nato” of “Warschau Pact”.

De foto’s zijn gemaakt met de Canon EOS M camera met vaste 22mm lens. Wel in raw formaat gelukkig… Onder erg moeilijke omstandigheden genomen: het was donker zodat er bijzonder veel ruis in de afbeeldingen zat. En daglicht dat door de ramen van het museum binnenstroomde overstraalde foto’s zodat ze bijna onbruikbaar werden.

Bijna onbruikbaar – jaren later heb het fantastische DxO Photolab gebruikt om de foto’s om te toveren tot prima bruikbaar. De redding van deze prenten!

Torun is een prachtige stad in Polen die wonderbaarlijk ongeschonden is gebleven in de Tweede Wereldoorlog. We hebben er tijdens de 2CV-meeting een paar heerlijke bezoekjes gebracht.

De foto’s zijn gemaakt met de Canon Eos-M en 18-200mm Tamron lens

Tijdens de toeristische omweg richting de wereldmeeting hebben we veel gezien en veel beleefd. De museumbezoekjes hebben een eigen bericht gekregen; dit bericht is een bonte compilatie.

De foto’s zijn gemaakt met de Canon Eos M en Canon 22mm + Tamron 18-200mm lens

In het techniekmuseum in Sinsheim is zoveel te zien dat ik er allemaal aparte berichten van kan maken. Dat gaat een beetje ver, maar deze wil ik toch doen: thema grill 😉

De foto’s zijn gemaakt met de Eos M en vaste 22mm lens. De ruis is weggewerkt met DxO Photolab.

Na het wat kleinere en overzichtelijke museum in Speyer zijn we richting Sinsheim gegaan. Wat een luilekkerland is dat zeg! In andere berichten op dit blog kom je al wat tegen, in deze post zet ik vooral militaire voertuigen en wat vliegtuigen in beeld. Het museum is zo vol dat vooral binnen alles hutje mutje door en zelfs tegen elkaar staat. Dat mag de pret niet drukken – ik wil hier graag nog eens heen met wat meer tijd!

De foto’s zijn gemaakt met de Eos-M en 22mm lens

Op het Theaturfestival aan de Turfsingel tijdens Gouda Waterstad hebben we opgetreden met een tweetal acts – hier is een korte maar heftige impressie:

Ik heb zitten prakkedenken welke camera mee gaat op de komende vakantie. Van de foto’s die ik onlangs toegestuurd kreeg van een optreden viel op hoeveel beter een spiegelreflex met weinig pixels en een 11x superlens was – vergeleken met een wat oudere en een recente compact-superzoom camera.
Zodoende is de EOS M mijn voorkeurcamera geworden – gekocht om te filmen, maar ook met stilstaande beelden is ie goed en nog steeds draagbaar. Een (vrij grote) 11x lens en een 22mm ‘pancake’ geven genoeg keuze.

Om de camera weer lekker in de vingers te krijgen heb ik deze serie geschoten:

Vandaag heb ik steuntjes op de Hobie kano gemaakt om de Gopro camera in te bevestigen: een voor en een achter.
Dat werkt uitstekend: ik heb de doorkomst van de Tour de France gefilmd. Geluid komt nauwelijks binnen in het waterdichte huis van de camera, maar contactgeluid is er des te meer: zacht ritmisch gekreun van de flippers voor en opvallend gekraak van de roerbediening achter.

Ook heb ik (per ongeluk) een paar foto’s geschoten en zo kan ik deze “bijvangst” laten zien:

]

Hier is de gemaakte film, in allerlei formaten te zien tot en met QHD (2560×1440):