De kat die wij Spot genoemd hebben (vanwege een plek op z’n zij) kwam op bezoek op ons dakterras. Daar stond een bijzonder apparaat te draaien…

De avonden in Kuşadası zijn bijna altijd mooi en die van vandaag was geen uitzondering. Niet zo bijzonder gekleurd als die van gisteren maar het meest boeiende is het kleurverloop in slechts anderhalf uur tijd. Kies je voorkeur!

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en 90mm lens.

Ja ja, ik moet het toegeven:

En niet alleen ik:

Zonsondergangen in Kuşadası, ik blijf ze fotograferen, erover mijmeren en bloggen. Neem nou deze: niks oranje, rood, donkerblauw – het is een geheel eigen invulling die alleen op dat moment te beleven was:

De foto is gemaakt met de Oneplus 6 en onbewerkt (alleen verkleind) geüpload.

Een nar is een granaatappel en als je deze te lang in de koelkast laat staan krijg je… abstracte kunst.

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en 90mm macrolens

Vorig jaar heeft mijn gasbrandertje de geest gegeven. Repareren kon nog wel maar heel betrouwbaar zou ‘ie niet meer worden en dat is met doorpriktankjes vol gas toch een risico. Vroeger heb ik een beruchte Coleman benzinebrander gehad in de tijden dat het hele ding weleens in een grote vuurbal veranderde. Spectaculair, maar ook een risico…

Tegenwoordig zijn er hele mooie branders die op de gekste dingen branden: de Primus Omnifuel die ik nu heb werd geleverd met 3 sproeiers voor:

• De opvolgers van doorpriktankjes. Een gasmengsel dus, supermakkelijk
• Benzine. Mooie schone of gewoon loodvrij van de pomp. Met een speciale tank en een pompje blijven zelfs je handen zo goed als schoon
• Rotzooi. Dus: diesel, kerosine, lampolie, etc. Als je deze een aantal keren gebruikt hebt moet er een wat schonere brandstof door om de roet er uit te branden 🙂

Kortom, met deze brander en wat houtvuurpyromanie kan mij niks geks meer overkomen. Nog wat bijzonderheden: deze brander staat ongelooflijk stabiel vergeleken met die gasbrandertjes. En hij maakt flink wat herrie tijdens het branden. Zo verkopen ook een fluisterstille, maar deze is leuker!

Het was vroeg, zondag 1 maart 2020. Na Jolande naar haar werk gebracht te hebben ben ik een rondje om de “surfplas” oftewel de Broekveldenplas gelopen om mijn koppie een beetje leeg te maken. Lukte heel aardig met een straffe, frisse wind.

Dit is een bijzondere plas: van een stuk moeras tot land tot weer een plas om turf te winnen tot weer een polder met veel te veel kwelwater tot weer een plas om zand te winnen voor half Gouda, de N11 en A12. Het is een plek waar tienduizenden vogels overwinteren en heel veel ook broeden. Alle reden om een kneiter van een telelens mee te nemen. Ik had alleen mijn telefoon… Vooral jammer omdat ik ook een hele groep bijzondere vogeltjes zaden uit elzenproppen zag eten, misschien sijzen of putters maar mogelijk barmsijzen.

De foto’s zijn gemaakt met de Oneplus 6

Wij hebben tijdens de ziekte en laatste levensweken van mijn schoonvader veel tijd doorgebracht in Laurens Intermezzo Zuidplein. En daar veel bewondering gekregen voor de mensen die er werken.

Desondanks kriebelde het me regelmatig om even een frisse neus te halen en dat lukte prima toen de storm “Ellen” even niet voor stortbuien zorgde. Gelukkig ligt het Zuiderpark naast de deur en zit er een camera op de telefoon 🙂

De foto’s zijn gemaakt met beide camera’s van de Oneplus 6

Het sudo commando is omstreden maar desondanks erg belangrijk in de wereld van systeembeheer. Soms gaat het toepassen een beetje stroef, maar hier is de oplossing:

Stormenderhand dendert Ciara door ons land en brengt letterlijk van alles in beweging. Inclusief mijzelf want wat is er mooier dan tijdens woest weer naar buiten gaan om die wilde kant van de natuur te ervaren?

Ik werd vergezeld door twee dingen: mijn camera en de opdracht om de beweging in de natuur vast te leggen. Dat werd een bijzondere uitdaging want niet alles op de foto moet in beweging zijn. Statische objecten versterken de dynamiek dacht ik van tevoren. Bleek nog waar ook…

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Sony 90mm macrolens. En allerlei objecten om de camera stil te houden: electrakasten, muren, de straat en mijn schoen (in een modderperkje). Het diafragma was soms erg dicht wegens de lange sluitertijd en belichtingscompensatie was mijn vriend.