Hoezo zijn we opgehokt in een lockdown en beperkt in onze bewegingen? Er is genoeg te verkennen en als je heeeel goed kijkt kun je overal op safari. Sterk ingezoomd (in mijn geval met een macrolens en tussenringen) wordt ieder klein stukje grond een jungle waar enge resten liggen, roofdieren ieder moment in beeld kunnen springen en waar alles en iedereen op de hoede moet zijn voor het onbekende.
Wat ligt hier? Is het plantaardig? Was het dierlijk?Wat is dit? Overblijfsel van een spin? Het lijkt meer op een schorpioen!Hier was de zoektocht voor begonnen: een springstaartjeIn deze bak kwamen vooral langgerekte springstaartjes voorHoe dan ook, het exploratiezaadje is bij mij geplant
Wat een bijzondere wereld gaat er open als je inzoomt op het kleine! Fotograferen met tussenringen is net als met een telescoop een ster opzoeken: een behoorlijke uitdaging. Alleen de laatste foto is niet gecropt want het zaadje was enorm groot: wel een millimeter of 7…
Om de iso van de camera laag te kunnen houden heb ik flitslicht gebruikt. Helaas veranderde de flitser in duizenden chromatische bijna-rondjes dus de volgende keer probeer ik het licht zachter te maken zodat het van meer kanten komt. Diafragma was F/8 – F/9 kan ook nog net maar met de tussenringen wordt een foto bij F/13 al erg vaag. Wat een uitdagingen!
Zelfs in een kleine tuin is zoveel te zien: hier in een paar foto’s. Ik ben bijzonder geintrigeerd geraakt door springstaartjes – piepkleine zespotige diertjes die hartstikke nuttig, maar o zo onbekend zijn. Ik heb zelfs twee soorten gezien, misschien wel drie. Met de 90mm macrolens heb ik een paar matige foto’s kunnen maken, maar nu ik ze weet te vinden gaat dat wel beter worden. Eerst nog verder zien in te zoomen en wat hulplicht toevoegen om die rappe beestjes te kieken!
Merels keren graag alle blaadjes om want daar kan wat lekkers onder zittenIk keerde ook blaadjes om want daar konden weleens… hee een winterdronken lieveheersbeestje!Onder een piepklein blaadje zag ik dit beestje: vermoedde eerst een spinnetje maar het zou best een springstaart kunnen zijnDit is in ieder geval een springstaart: de soort die het meest lijkt voor te komen.
Ook liep er een beestje dat meest nog op een soort superkleine pissebed leek maar ook dat was mogelijk een springstaartsoort. Leuk, zo gaat er weer een wereld open! Nu de fototechniek nog flink verbeteren…
Meer over springstaartjes op de prachtige pagina’s van Jan van Duinen.
In de kersttoespraak van 2020 haalde koning Willem Alexander een tekst aan, die me bijzonder aansprak:
“De liefde is geduldig en vol goedheid. Ze kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid.”
Deze stukje bijbeltekst uit 1 Korinthiërs 13 blijkt veel gebruikt te worden bij Christelijke huwelijksinzegeningen. Het schijnt een van de weinige eenvoudig te begrijpen teksten van Paulus te zijn en is vooral bijzonder doordat hij liefde boven geloof en hoop plaatst. Ik vind ‘m mooi. Plusje voor Paulus en de koning.
Heel veel dingen die “gewoon” zijn met kerst gaan niet door of worden anders in 2020 maar de kerstbomen in de Karnemelksloot… Zijn er zoals in ieder jaar!
’t Weegje is altijd verrassend, vaak zie ik er onverwachte planten en dieren, soms… zoals vandaag… verwachtte ik vrij veel smienten te zien maar de meeste waren mooi niet thuis…
Kuifeenden doken onder water en zodra ze met iets boven kwamen dook een kokmeeuw er meteen op om de vangst te bietsen. Geen idee wat die vangst was…En dat leidde dan weer tot onderling gekrakeel op de plasEen oase van groen in een bruine wereldEn ja hoor, gelukkig smienten!
De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7RM2 en Sigma 100-400 lens.
Priene was ooit een grote en bloeiende stad aan de Egeische zee maar is nu een verzameling fascinerende ruines. We gaan er om de zoveel tijd heen en deze keer was het meest bijzonder: heerlijk zonnig weer, niet te warm en… we waren de enige bezoekers. COVID bedankt! Dit was ook de eerste dag dat mijn nieuwe kleine compactcamera helemaal aan de bak mocht…
Via dit klassiek bouwwerk met basin kun je naar boven wandelen. Rechts is de auto te zien die we mochten lenen.Heerlijk tegenlicht door de waterval. Ik experimenteerde met sluitertijden om de druppels van stipjes tot streepjes te transformerenDe meeste droge plaatsen hadden weinig groen meer, behalve hier. Met herfsttinten als bonusDe belangrijkste toegangsweg naar de hooggelegen stadHier zie je hoe hoog de stad boven de omgeving uittorendEen aantal muren ziet er na alle aardbevingen nog steeds goed uitStel je voor dat het hier heel druk was vroeger met winkeltjes langs de wegWe hebben best veel huidige bewoners gevondenHier nog een bewoner die zich voor mijn camera wilde verstoppenDit is de gang achter het podium van het amfitheaterDe zon zorgde voor een prachtige aftekening van de steenblokken in de tribuneJolande brengt de zonnegroetDit kan de camera prima in beeld brengenDe scherpstelling gaat vrij grof, handmatig bijregelen is wel belangrijkDeze vrij grote lummel verstopte zich voor mij maar hij had iets minder geduldDe donkere gebieden in de jpg foto waren goed op te halen, haast beter dan uit het RAW bestandZeg je Priene dan bedoel je eigenlijk deze blikvangersVijf hele zuilen en 2 gedeeltelijke waar er 11 gestaan hebbenNatuur en klassieke cultuurHeerlijk contrastOoit bovenaan een zuil, nu op een eenvoudig blokIJzeren verbindingsstuk tussen vloerstenen. Vermoedelijk met holtes om meer veerkracht te hebbenEindeloos veel stukken van zuilen liggen overal verspreidTopstuk van een zuilVeel wilde cyclamen in bloei deze dagenOnderaan de heuvel waar de tempel stond bevinden zich de overblijfselen van veel huizen, die samen achter een stevige muur stondenIn de 2e eeuw BC maakte een aardbeving grote rotsblokken aan het rollen, die een verwoestend effect hadden op de huizen. De boosdoeners liggen nu tussen de restanten van de woningenHet exploratieduo
Op ons Turkse terras is regelmatig iets bijzonders – zoals dit keer onze vriend Spot. Maar uiteraard is er verder weg ook van alles te zien:
Enkele rondvaartboten doen “iets” in de verte op zeeAan de noordzijde van de jachthaven liggen nog best veel botenTwee zwarte roodstaarten komen iedere dag even langs om de leidingen te inspecteren. Bij op en neervliegen is de staart mooi te zienSpot was bereid om de focus-volgfunctie van mijn camera te helpen testenEn met poseren heeft hij ook geen moeiteIn november zakt de zon voor ons niet achter Samos, maar achter de berg van Kuşadası
Het is coronatijd en daardoor voelt het heel anders op straat. Niet verkeerd op zich, hoewel het mondkapje altijd voelbaar blijft. Het is net alsof we vertrouwde dingen door een soort filter bekijken. En toch is het weer mooi:
Aan de boulevard is een prachtige expositie van marmeren beeldenGaten in de beelden vormen op hun beurt inspiratie voor een fotograaf…Zo ga deze maar even oefenen, goed voor je Turks