Schilderen met licht en de achtergrond als virtueel doek gebruiken. Dat wilde ik al eens vaker doen maar nu had ik twee nieuwe lampjes gekregen plus de opdracht “The last thing you bought” te fotograferen.
Goeie aanleiding om de camera met mooie lens op 40mm, F/13 en handmatige focus op het statief te plaatsen, de camera op 4 seconden en iso 100 in te stellen en… te ontdekken dat de hele achtergrond nog fors belicht was…
Kortom: de gordijnen gingen dicht, een plaat voor die nog steeds te lichte dingen en de camera op F/18, iso50 en 3,2 seconden. Tot de avond wachten was misschien iets handiger geweest maar ik wilde aan de slag…
Met Darktable heb ik nog wat geknipt en de achtergrond weggedrukt 🙂
Tijdens de photochallenge met onderwerp “bottle” heb ik de uitdaging grondig aangepakt en een serie bijzondere opnames gemaakt van abstract tot concreet.
Mijn haargroei neemt op diverse plaatsen zienderogen af, maar op sommige tiert het spul welig. Baardharen zijn heel anders dan hoofdharen: veel dikker, stugger en een mindere originele inplant. De haren zijn of donker of pigmentloos (ja ja van die laatste zijn er wat meer) en van dichtbij boeiend om te zien. Binnenkort ga ik ook eens inzoomen op een zeldzame dunne hoofdhaar en als dat lukt ook op de extreem dunne haren van de kat!
Deze zelfportretten zijn gemaakt met de Sony camera en 90mm macrolens + een flitser op 1/8 van opzij voor de contrasten.
Ik hou van abstract. Niet in alles, maar heel vaak in foto’s. Misschien wel omdat je altijd met iets concreets begint…
De zon die speelde met brokken van een magnesiumzout inspireerde om die pot in de studio neer te zetten en er een knetterende flits doorheen te sturen.
Ik heb een nieuwe server op een mooi plekje op Internet: bij Hetzner in Nürnberg. Een aantal van de websites zijn vandaag al overgezet en dat zie je terug in de grafieken:
Naar beste langdurige traditie heeft ook deze virtuele server een bomengeslacht als naam meegekregen: cocos. Ik ben overgestapt op exotisch, de mailserver heet musa (banaan).
Een 300mm lens is niet de eerste die je pakt om insecten te fotograferen. Behalve als ze ver weg zijn, zich erg laten afschrikken of als er een uitdaging in het spel is. Die was er…
De Pentax-M 300mm is een wonderbaarlijke lens; ondanks de sterke chromatische aberratie is de lens zeer hanteerbaar, compact en perfect instelbaar. Maar niet op een korte afstand (ruim 4 meter…). Echter met een hoge resolutie in het glas en op een camera-sensor is er een kans. zodoende heb ik een bijzonder insect met lange zuigsnuit kunnen kieken.
Dit insect kende ik nog niet maar het is een wolzwever
Hun voedsel bestaat uit bloemenhoning, die ze met hun lange snuit opzuigen. Ze landen niet op de bloem, maar blijven er voor zweven, zich daarbij in balans houdend met de voorpoten. De larven leven parasitair op kevers, nachtvlinders, wespen en andere vliegen.
De foto’s zijn uiteraard gemaakt met de Sony A7R2 en Pentax-M 300mm zoals je hierboven ziet. Op 1/1000 seconde, 100 iso en ongeveer F/11
Iedere dag een foto maken in april volgens een opgegeven serie thema’s. Waarom niet? Veel gedoe. Waarom wel? Lekker uit de comfort zone vrij werken aan iets. Hier zijn de opgaves, gevolgd door de creaties:
En hiermee is de photochallenge beëindigd. de opgaves hebben me geweldig gestimuleerd om creatief en open over beelden, indrukken en emoties na te denken. En tevens is de technische vaardigheid op allerlei gebieden opgepoetst en uitgebreid. Veel technieken zijn gebruikt en ik heb er van genoten – ondanks dat ik een paar keer geen tijd kon vinden en de opdracht een dagje moest uitschuiven…
Dat brengt me op het punt: wil ik hier mee door? Ja absoluut, maar niet meteen weer een dagelijkse opdracht. We hebben al een paar leuke inspiraties voorbij zien komen van Pinterest. Een opdracht van een ander zet aan tot dingen die ik zelf niet zou bedenken dus dat houden we er in. Een lijst met 52 wekelijkse opdrachten is eigenlijk erg aantrekkelijk…
Het virus van de eeuw (tot nog toe) heeft me veroordeeld tot werken vanaf huis. Dat gaat redelijk, maar niet helemaal zo prettig als vanaf kantoor. Te weinig beweging en een beetje lastige communicatie. Daar helpen zelfs een sta-werkplek en wat harige vrienden maar een beetje:
Eigenlijk word ik af en toe wat melig van het eenzame werken en onnozele nieuwsberichten. Dat leidt dan weer tot dit:
De garage waar de Dyane en de kano wonen is verlicht door ingeblikte zon, zie hier de installatie. Maar de verlichting is niet helemaal wat het moet zijn als je werkt, dus heb ik twee mooie LED-lichtbakken op de kop getikt. De ene hangt aan het plafond, de andere is verplaatsbaar met een snoer, wat haken en magneten waarmee hij perfect onder de motorkap wil hangen. En dan gaaf licht oplevert: