Infraroodfotografie nodigt enorm uit tot experimenteren. Het lukte om een leuke “bijvangst” te scoren op mijn zoektocht naar abstractie (zie eerder bericht). Dat was met de 28-75mm lens en variabel IR-filter.

Twee dagen later heb ik een ommetje buiten lopen uitstellen wegens de hitte, maar ben tegen zonsondergang toch gegaan met de 55mm lens en vast 720nm filter. De foto’s van de zonsondergang en gedeeltelijk belichte gebouwen leverden weinig bruikbaars op. Wel fraai zijn landschap-achtige foto’s (mag dus ook van de stad zijn, als er maar groen op staat) en een detail van een gigantische bloemtros. Die laatste nodigt uit om een keer bij goed hard licht met de 100-400mm lens op pad te gaan. Gewoon de hitte trotseren!

Hieronder staan de foto’s die met de Sony/Zeiss 55mm en vast R72 filter zijn gemaakt.

Volgende week is de 52frames uitdaging “Abstract” – een onderwerp waar ik veel van hou. Maken van abstracte beelden roept creativiteit en inspiratie in me op: als ik die maak dan zit ik lekker in m’n vel.

Tijdens het sproeien van de tuin in het late avondlicht zag ik het eerste beeld al voor me en haalde gauw de camera op. De tweede heeft een vleugje van de vorige challenge: reflectie. De laatste heeft ook camerabeweging (ICM, intentional camera movement) en heeft dankzij een vleugje Silver Efex ook een leuk 3D effect gekregen.

Camera: Sony A7R2; lens: Sony 90mm macro.

Inmiddels is de week van de abstractie aangebroken en heb ik een tocht gemaakt met de “full spectrum” camera en variabel infraroodfilter:

De bovenstaande prenten zijn allemaal vrij sterk bewerkt – wat nu eenmaal moet met infrarood. Maar met 35 graden buiten is dit een heerlijke binnenklus 😉

Vandaag vieren we Ringendag: het is 21 jaren geleden dat we elkaar een ring gaven, die eerst vriendschap en liefde – en later ook ons huwelijk symboliseert.

Drie keer zeven jaren na dato reflecteren we graag op onze relatie en die bloeit volop. Een goed moment om die reflectie vast te leggen.

De foto is gemaakt uit 25 “gestackte” ruwe prenten, de Sony A7R2 camera, Sony 90mm macrolens, statief, afstandbediening, een spiegel, twee jasmijnblommekes en natuurlijk de beide ringen.

Het derde kwartaal van ons 52 frames avontuur is aangebroken – hier zijn mijn inzendingen.

Heerlijk om op een vrije dag terwijl het buiten kneiterheet is toch de camera te pakken. De 52frames uitdaging deze week is “Leading Lines” – in plaats van grote lijnen heb ik een vogelkooi gepakt om vanuit het perspectief van een opgesloten vogel met lijnen te spelen.

Na een flinke of beperkte bewerking heb ik deze resultaten:

Beide zijn gemaakt met de Sony A7R2 en licht bewerkt met Nik (bleach bypass).

De eerste met een SMC Pentax 20mm lens en de tweede met een 24mm Samyang.

Geïnspireerd door een fotograaf die een hoog-contractfoto van een hosta in het portfolio heeft ben ik met de infraroodcamera tijdens een kort momentje van zonneschijn de bladeren op het terras gaan “verkennen”:

De foto’s zijn gemaakt in infrarood met de full spectrum A7R + Tamron 28-75mm lens en infrarood-filter op 530nm (eerste 3) en 750nm voor de laatste.

De laatste dag alweer… Na alle natuur van gisteren en vanochtend vroeg (zie bericht van gisteren) stond er geschiedenis op het programma!

Een van de voornaamste bezienswaardigheden van de provincie Trabzon is het Sümeli klooster.

Een van de oudste ook, men neemt aan dat het in de vroege christelijke periode van het nog verenigde Romeinse rijk is gesticht. Omdat Trabzon vele eeuwen redelijk zelfstandig heeft kunnen blijven is er veel overgebleven. Dat wordt bezichtigd door drommen met toeristen, wat het balanceren op smalle trappetjes soms spannend maakt.

Na diverse omzwervingen reisden we naar de Hagia Sofia van Trabzon. Deze is in de 13e eeuw gebouwd toen het keizerrijk Trebizond al los was van het afbrokkelende Byzantijnse rijk. Het verhaal gaat dat het ontwerp gebaseerd is op de kerk waar de “grote” Hagia Sofia van Istanbul bovenop gebouwd is.

Na al deze cultuur was het tijd voor de inwendige mens, wij vonden een heerlijk plekje in de drukte van Trabzon. Ook reden we naar een geweldig uitkijkpunt om nog eens mijmerend de bijzondere omgeving te bekijken. Tenslotte legden we het laatste stukje af naar het vliegveld.

Dit was een geweldige vakantie met onvergetelijke belevenissen. Heel bijzonder ook een een stukje Turkije mee te maken waar alles groen is dankzij veel neerslag en een totaal ander klimaat dan in “ons” stukje.

Vandaag werden we wakker in hotel blackrock in Borçka. Een veel stillere plek dan bij de bergrivier maar in de avond werd nog wel het nodige getoetert door Galatasaray-aanhangers die een tweede toeterfestijn vierden (dit keer waren ze officieel kampioen). De rode brug was fascinerend omdat er slechts een paar wandelaars liepen en alle overige verkeer op de “saaie” brug ernaast bewoog.

De hoofdbestemming van vandaag was Karagöl in de provincie Artvin. Een prachtige plek en mijn tweede grote natuurmoment deze vakantie:

Na o.a. ook stedenbezoek trokken we uiteindelijk de bergen in naar het superhoog gelegen Ispendam Tess hotel. Fantastisch om wolkenflarden het uitzicht te zien veranderen: iedere vijf minuten waren de vergezichten anders.

De volgende ochtend hebben we een wandeling in de omgeving gemaakt:

Deze dag stond Batumi op het programma. Dat is een stad in een zelfstandige deelrepubliek van Georgië.

Dat betekende: de grens over wat met onze Europese paspoorten makkelijk ging. Turken hadden een eenvoudig visum nodig, de Amerikanen liepen ook vlot door maar de douaniëre voor ons had nog nooit een Ests paspoort gezien. EU of geen EU, dit kostte bijna een half uur 🙁

Maar vervolgens bleek alles de moeite waard want Batumi is een fascinerende stad. Alles kan er als je geld hebt en dat is te zien. Ouwe meuk, inclusief kleur-gecodeerde sovjet-flats staan naast de duurste glazen wolkenkrabbers en simpele autootjes rijden naast de duurste bolides. Zelden zoveel verschillen gezien in wat op het eerste gezicht een moderne stad lijkt.

Batumi lijkt op zoek naar een identiteit, die het deels vindt in moderne stedenbouw en deels in het roemruchte recentere verleden. Van de oudste periodes vind je niet zoveel historie terug: de Griekse, Romeinse, Byzantijnse en Ottomaanse tijden.

Kijk mee:

De een beter uitgeslapen dan de ander stonden we op om een drukke en enerverende dag te beleven. Veel foto’s en voor het gemak hier in groepen ingedeeld. Plus een paar losse prenten.

Het eerste doel deze dag was de Palovit waterval en omgeving:

Niet ver hier vandaan staat het Zilkalesi. Zil betekent hier “laag”, wat suggereert dat er stroomopwaarts ooit ook een burcht gelegen heeft:

Toen zijn we gestopt bij een van de diverse oude – meestal gerestaureerde – bruggen over de bergrivier: Şenyuva. Hier dichtbij hebben we verse zalmforel uit een kwekerij gegeten.

Na de heerlijke lunch richting Ayder: een bekend hooglandgebied met veel bergen en agrarische lapjes daartussen. Bij gebrek aan vlakke weiden lopen de koeien gewoon op straat. Vrij veel toeristen hier, voornamelijk uit de Emiraten.

Het laatste onderdeel van de dag was een prachtig natuurgebied langs de bergstroom. Een lange wandeling bracht me aan het eind – eigenlijk het begin – van een stroom waar een hoge waterval zich neerstortte. Vanaf daar terug naar de bus heb ik eindelijk de camera gepakt – op de heenweg was ik alleen de overweldigende natuur aan het beleven.