Eindelijk, eindelijk kreeg ik weer eens een vaag verstaanbaar telefoontje van iemand die mij met de computer wilde helpen:

“Hello I am (onverstaanbaar) from windows tech department”
“Hello how can I help you?”
“No I must help you, there are warning messages from your computer”
“O really????” (ik begin er zin in te krijgen)
“Yes there is a hacker in your computer”
“That is terrible! I have a very small computer”
“I can help you get the hacker out”
“Fantastic, is it expensive?”
(twijfel, twijfel…) “No only ten euros”
“OK let’s get started then!”

“First start Google Chrome”
“I have no chrome, I do not like bling bling”
“No, no a web browser – which one do you have?”
“I like lynx a lot”
(twijfel, twijfel….)

“Sir, do you have a windows computer?”
“No I don’t”
“Do you have an apple?”
“No I have a banana”
“Sorry?”
“A yellow computer, very nice. And a beetje krom, just like this conversation”
“beep beep beep beep…”

Vandaag ben ik met Patricia op bezoek geweest bij Rhea (en nog een heleboel andere paarden). Het was schitterend weer en het werd een leuke dag!

Behalve paarden waren er flinke groepen brandganzen die steeds opvlogen en weer neerstreken, allerlei kleine vogeltjes die tussen de mest nog van alles vonden en ineens… een paartje halsbandparkieten!

En dan deze vriend die geen kans voorbij liet gaan om een knuffel te halen. Hier komt ie van de ladder afgeklauterd.

Rhea is een heel vriendelijk paard en (vandaag in ieder geval) niet eenkennig!

En ja, dan gaan we natuurlijk na het verzorgen even naar buiten!

Is die fotograaf er nog?

Een goed gesprek!

Het zit wel goed met die twee. Samen gaan ze aan dressuurwedstrijden deelnemen. Goed team!

De Dordtse Kil is een getijdenrivier die het Hollands Diep en de Oude Maas verbindt. Tijdens een wandeling schoot ik deze plaatjes:

De foto’s zijn gemaakt met de EOS M camera en Tamron 18-200 lens.

Op weg naar het watersnoodmuseum in Ouwerkerk (je moet hier beslist een keer gaan kijken) kwamen we langs een spruitenveld. De dag ervoor had ik al zin gekregen om met de camera tussen de spruut’n te duuk’n maar we konden daar niet stoppen. Hier wel!

De foto’s zijn gemaakt met de EOS M camera en Tamron 18-200 lens. In een beetje regen…

Het Eiland van Dordrecht was een van de plaatsen die flink verstevigd werd door de Nederlanders toen de Tweede Wereldoorlog begon te dreigen. Er werden flinke aantallen rivierkazematten gebouwd:

Wat opvalt aan de Nederlandse bunkers is dat ze zo dun zijn: niet echt bestand tegen zwaar geschut en ze stonden ook nog eens opvallend in het landschap! Toch hadden ze in die dagen een belangrijke functie omdat ze zowel de rivier als de Moerdijkbruggen konden bestrijken.

De Duitsers hebben maar beperkt gebruik gemaakt van die Nederlandse vestingwerken (door bijv. een schietgat aan de andere kant te maken). Zij hebben hun eigen bunkers gebouwd, die veel (heel veel) steviger waren, veel meer luxe boden aan de bemanning en over geavanceerde veiligheidsvoorzieningen beschikten. Zoals goede luchtreiniging met actieve kool, een kanarie voor het geval iets mis ging, een degelijke houtkachel en een voorziening waardoor granaten die in de schoorsteen gegooid werden in een put terecht kwamen ipv het binnenste van de bunker.
Dat kwam goed uit, want de Dordtse Kil is een half jaar lang een stuk frontlinie geweest: aan de Dordtse kant zaten de Duitsers en aan de andere kant de geallieerden.

De Stichting bunkerbehoud Dordrecht spant zich in om te zorgen dat dit stuk cultureel erfgoed behouden blijft, waar nodig in de originele staat teruggebracht wordt en toegankelijk gemaakt wordt voor het publiek. De bovenstaande foto’s zijn van een regelbau type 502 manschappen bunker die een zeer realistisch beeld geeft van hoe het leven zich in die tijd afspeelde tussen het beton. Een bezoek meer dan waard!

De foto’s zijn gemaakt met een EOS M camera en Tamron 18-200 lens.

Op ons weekendje Zuid-Hollandse eilanden en Zeeland hebben we lekker de tijd genomen om rond te kijken in Zierikzee. En nee, ik heb geen onderdelen voor mijn kano gekocht… Wel een paar lekkere stevige schoenen want het was af en toe regenachtig en blubberig (vooral in fort Prins Frederik).
Als je er eens komt: ga zeker het stadhuismuseum bekijken!

De foto’s zijn gemaakt met de EOS M camera en Tamron 18-200 lens.

Wandelen van, naar en in het prachtige natuurlijke dorpje Kirazlı is altijd fijn. Met een goede camera en lens kun je er ook nog eens van nagenieten:

De foto’s zijn gemaakt met de EOS M en Tamron 18-200 lens.

Heel wat jaartjes geleden ben ik eens met een compact-camera op 1 januari de straat op gegaan om de treurige restanten te fotograferen van vuurwerk dat een aantal uren daarvoor hun uiterst korte ‘moment of glory’ had gehad.
Omdat ik dit jaar niet het ‘live’ vuurwerk gekiekt of gefilmd heb leek het leuk om die ouwe tocht eens te herhalen.
Maar nu met een camera met grotere sensor, RAW beeldformaat, etc. Maar wat bleek bij thuiskomst: het waren klein formaat jpegs geworden. De camera stond helemaal totaal hartstikke verkeerd ingesteld.
Nou ja, laat ik het maar als een goeie les beschouwen…
Omdat de foto’s qua maat zo dicht in de buurt van de oude sessie komen en ik best tevreden ben over de compositie laat ik ze toch zien:

Tijdens de donkere dagen voor de kerst is de Markthal in Rotterdam een fascinerend baken van licht:

De foto’s zijn gemaakt met de OnePlus One telefoon en Camera FV5 en bewerkt met Darktable 2.0

Mijn filmopnames komen iets tekort: goed geluid. Laatst nog heb ik een opname van stukken harpmuziek gemaakt die achteraf heel wat bewerking nodig hadden: ruis er uitfilteren, volume aanpassen, etc.

Ook de film Masterpluk en diverse andere opnames waren goed qua beeld maar slecht qua geluid. Daar kun je iets aan doen: een nieuwe microfoon of een ander opnameapparaat. Die laatste is het geworden: een Zoom H2n met geweldig veel mogelijkheden.

Ik ben er nu al blij mee!