Ehrenbreitstein is een enorm fort, volgens wikipedia ooit het een na grootste van Europa. In de oertijd was de strategische ligging al bekend en door de eeuwen heen is er altijd wel wat te doen geweest om deze plek. Lees verderop bijvoorbeeld het verhaal van het kanon Greif.
Hier is een fotoimpressie van dit buitengewoon impressieve fort. Niet alleen vanwege de militaire geschiedenis, zeker ook door het gebruik van de vele ruimtes met kunstexposities, ateliers, voorstellingsruimten, musea, etc.
In en rond Koblenz is erg veel te zien. Het reusachtige fort Ehrenbreitstein bewaar ik voor een volgend bericht.
Na een goede nacht slaap, een sterke bak koffie en een goed ontbijt begon de verkenningstocht:
Het pontje komt al aanvaren langs de scheepswerf
Ook aan deze zijde van de Moezel was al de nodige kunst te vinden
Oude en nieuwe bebouwing gaan hier goed samen
Op het Deutsches Eck staat een enorm beeld van keizer Wilhelm I. Deze Wilhelm en zijn kanselier Otto von Bismarck lieten Pruisen uitgroeien tot het Duitse Keizerrijk.
In de laatste dagen van de 2e wereldoorlog is hij door de Amerikanen van zijn sokkel geschoten en zowaar in 1993 weer in het zadel geholpen.
Om naar het Ehrenbreitstein te gaan zijn er diverse opties. De mooiste is natuurlijk de kabelbaan!
Koblenz is een eeuwenoude stad op de plaats waar Moezel en Rijn elkaar ontmoeten en samen verdergaan. Via het Deutches Eck gaan beide levensaders als een grote rivier verder. Deze stad wilde ik graag een keer bezoeken en dat bleek helemaal terecht. Na aankomst op de camping langs de rivier (geen bijzonder fraaie camping overigens) zinderde de lust al om deze plaats te verkennen. Met een van de laatste tochtjes van het pontje voer ik naar de overkant en heb daar al veel gezien wat naar meer smaakte. De schnitzel en het bier smaakten overigens ook uitstekend!
In de heerlijke avondtemperatuur wachtte nog een wandeling langs de Moezel om van de altstadt via de klassieke Balduinbrücke weer naar de camping terug te lopen.
Hilchenbach is een mooi oud Duits stadje waar je fantastisch kan wandelen. Een leuke plek dus om het Dyaantje te parkeren en even lekker de benen te strekken.
Tijdens de zomervakantie 2017 heb ik cultuur en natuur en techniek afgewisseld: lekker!
Na Münster ben ik doorgetokkeld naar het Sauerland en een mooi plekje gevonden op Camping Wannetal. Heerlijk eten (schnitzel!), drinken (Warsteiner van de tap!) en slapen. En dan in plaats van verder rijden lekker gaan wandelen in de schitterende omgeving:
De foto’s zijn gemaakt met de Eos M5 en 18-200 + 11-22mm lenzen.
De oorlogen in Europa sleepten zich voort en geen van de strijdende partijen was bereid op te geven. “Onze” Tachtigjarige oorlog was slechts een van de conflicten, er waren ook nog de Dertigjarige oorlog en diverse andere min of meer religieuze conflicten.
Toch heeft de diplomatie zijn werk gedaan en voor elkaar gekregen wat niemand tot dusver bereikte: een vrede overeenkomen met alle strijdende partijen zodat ieder aan de gang kon om een eigen economie op te bouwen. Dat heeft “ons” geen windeieren gelegd want de basis van de Gouden Eeuw is hier feitelijk gelegd.
Dat deze magistrale signeersessie geen eeuwigdurende vrede heeft opgeleverd is duidelijk, maar het zelfstandig worden van de Republiek markeert wel de teruggang van religie op het staatsbestel in het zich ontwikkelende continent.
De plaats waar de verdragen getekend moesten worden en wie daarbij aanwezig mochten zijn was uiteraard een gigantisch heet hangijzer: wie heeft er eigenlijk iets te zeggen over de conflictgebieden – nu en straks? De locatie werd het raadhuis in de stad Münster en portretten van de aanwezigen hangen nog in de Friedenssaal. Zeer indrukwekkend om een kijkje te nemen op deze plaats waar zoveel geschiedenis geschreven is!
Münster stond al een tijdje op mijn lijst om te bekijken – en de stad stelde me niet teleur! Rondwandelen was al een waar genoegen en toen moest het hoogtepunt (van de laat middeleeuwse geschiedenis) nog komen:
De foto’s zijn gemaakt met de Eos M5 en 1-22 lens.
Na het nuttigen van een bijzonder puike pannenkoek bij “de Oude Maas” in Barendrecht hebben we een stukje gewandeld – en de camera bleef niet in de tas toen bleek hoe mooi de zon door bladeren, pluizen, bessen en andere stukjes natuur scheen.
De foto’s zijn gemaakt met de EOS M5 en 11-22mm lens die eigenlijk bedoeld was voor weidse uitzichten over de Oude Maas…
Enige bewerking toegepast met Darktable.
Vandaag weer eens een lekker nerdy knutselonderwerpje voor de liefhebbers.
Wat ik zo leuk vind aan mijn telefoon is dat ie (behalve dat je ermee kan bellen) een veelzijdige en vlotte Linux computer is. Bij Linux horen netwerken en een moderne telefoon heeft er zelfs drie: eentje aan het telefoonnetwerk en een wifi-interface. Als die laatste actief is dan wordt data over het telefoonnet even stopgezet. Daarnaast is er bluetooth waar je ook mee kunt netwerken. Dat doe ik af en toe; ook in dit geval waar een bluetooth toetsenbord actief is. Dat tikt stukken makkelijker.
Tenslotte is er ook een USB-poort aanwezig en een een beetje Linux systeem kan daar van alles mee. Kijk maar eens:
Hier zie je een usb-naar-ethernet adapter (en een kabeltje dat van micro-usb naar groot-usb gaat).
Zodra de kabel aangesloten wordt duikt meteen een eth0 netwerkinterface op. Als de kabel ook in een switch geprikt wordt dan krijgt de foon netjes een ip-adres. Net als een ‘grote’ computer. En de wifi wordt gepauzeerd zodat het ‘vaste’ internet voorrang krijgt.
Op de tweede afbeelding (een schermafdruk) zie je een termux sessie van mijn telefoon: een Oneplus One met een quad-core processor, een vracht geheugen en Resurrection Remix Android.
En dan de netwerken: het GSM data netwerk heet hier rmnet0.
Opvallend is dat Vodafone een /30 netwerkje maakt in het 10.0.0.0 private netwerk. Dus een netmask van 255.255.255.252 = 4 adressen = 2 bruikbare ip-adressen: 1 voor hen en 1 voor mij. Een prive-netwerkje dus.
Het telefoonnetwerk heeft een flinke latency (en erg veel hops naar mijn server salix.persijn.net).
Vervolgens is de wifi geactiveerd en dan wordt wlan0 geconfigureerd. Dan verschijnt ook een wifi-symbooltje op de foon. Het netwerk is een range die ik binnenshuis gebruik. Werkt lekker vlot.
Tenslotte is het ‘vaste’ netwerkkaartje ingeprikt op een Netgear WNDR3700 router (waar ik een ander hobbyprojectje mee aan het uitvoeren ben). De foon krijgt netjes via DHCP een adresje in een ander netwerk en werkt heerlijk vlot. Er staat nu een ander symbooltje rechtsboven zodat je zonder terminal app ook ziet dat de kabel actief is.
Tja, dat is het eigenlijk… Tot zover mijn hobbyberichtje 🙂
O ja: de SoC in de telefoon zal 2 wifi interfaces hebben: een voor de 2.4GHz en een voor de 5 GHz band dus eigenlijk telde ik er een te weinig. In principe moeten die 2 interfaces apart te gebruiken zijn wat ik ook op de routers doe, maar geen idee hoe. Overigens schakelt de foon netjes de snellere 5 GHz band in als er voldoende signaalsterkte is.
De basilika Sankt Kastor
Mooi gezicht op de camping
Hier begint het al te kriebelen
En dan is de Ehrenbreitsteinverkenning begonnen!