Op de tweede dag van de aanbrengtocht voeren we van Oude Wetering naar Haarlem. Uuuuuren moesten we wachten voor een kapotte brug, waarvan de monteur op slechts 3 km afstand woonde. Tja. Maar op het water loopt de tijd heel andes.

Onvergetelijk was de aankomst in Haarlem: een prachtig gezicht op de oude voorname stad die vroeger uitsluitend binnengevaren werd. Het voelde als een eer om hier binnen te mogen varen; om welkom te zijn in zo’n mooie stad!

Foto’s zijn gemaakt met de EOS M5 en Tamron 18-200.

Op Sail Den Helder waren niet alleen zeereuzen te bewonderen: ook een aantal historische binnenschepen waren aanwezig. Die zijn via twee routes naar Den Helder gevaren en ik had het geluk om met Toon van de sleepboot Dora vier dagen mee te varen. Op de eerste dag is Mathijs ook meegevaren en dat voelde als een soort reünie uit eerdere dagen.

Hier is een fotoimpressie van dag 1: van Gouda naar Oude Wetering. Ook een plaats met herinneringen, maar dan beleefd met Leos.
De dag begon onder een grijs wolkendek, maar later, vooral toen we lang op een doorvaart moesten wachten i.v.m. drakenbootspelen kwam de zon er door en werd het prachtig helder. Ook de foto’s hebben vanaf dat moment meer contrast…

Foto’s zijn gemaakt met de EOS M5 en Tamron 18-200.

Zon, afwas, deksel, druppels, schaduw, camera, ikke, beetje prutsen…

– “We hebben hier een boluscultuur”
– “Hoezo, wat betekent dat?”
– “We hebben overal schijt aan”

Na de heerlijk roadtrip vanaf Istanbul hebben we ook Selcuk nog bezocht en aansluitend een heerlijke avond op het strand beleefd.

En de gereden route:

Met de J9 naar boven geklommen zagen we dat het mogelijk was om de citadel te bezoeken. Geweldig was dit! Op dit blog vind je nog een reportage van de citadel: iets later gemaakt.

Ls je zo’n (on)handig groot vervoermiddel voor de deur hebt staan kun je ook mee naar Selcuk!

Pergamon, ook bekend als Bergama, was een van de belangrijkste steden in een tijdvak tussen de 8e eeuw voor Christus tot in de Griekse, Romeinse en Byzantijnse tijdperken. Het is nog steeds een grote site maar verdeeld over wat plekken. Helaas zag ik geen kans om met de grote bus zonder goede handrem helemaal naar de acropolis te rijden, maar het asklepion was goed bereikbaar.

En dan de gereden route:

Na het vroege museumbezoek stond er nog iets moois op ons verlanglijstje: Troje!

Althans, de plek die we verwachten dat het roemruchte Troje gelegen heeft. Gezien de enorme omvang zal dat hoogstwaarschijnlijk wel kloppen.

Interessant is dat Troje al een geweldig ontwikkeling heeft doorgemaakt voor de bekende geschiedschrijving en ook daarna – ondanks de beschreven grootschalige vernielingen.

Men heeft het enorme complex ingedeeld naar tijdvakken – na iedere ramp (oorlog, aardbeving, verlandingen) werd er gewoon weer een complete stad ietsje verderop gebouwd.

Vroeg in de ochtend staken we wederom met een veerboot over – bij aankomst op het vasteland van Turkije brachten we een bezoek aan het museum dat herinnert aan de woeste tijden van de Eerste Wereldoorlog. Opvallen zijn o.a. de overblijfselen van een Duitse onderzeeboot en kanonnen die de Turken gebruikten: van redelijk modern tot Middeleeuwse voorladers!

De route vandaag eindigde in het doorgaans rustige kustplaatsje Ayvalik waar na het laatste fluitsignaal van de kampioenswedstrijd van Besiktas een geweldige herrie uitbrak.

Op ongeveer 1/3 van de route bezochten we Troje – daar is een eigen bericht aan geweid.

Gelukkig heb ik nog wat foto’s gevonden van ons plekje in Ayvalik: