Hoera, het derde jaar vol 52frames uitdagingen is begonnen!

Bijna alle huizen lijken nogal op andere huizen. Niet degene waar we momenteel in de buurt verblijven: het is leeg en verlaten maar straalt toch een soort romantiek uit, een gematerialiseerde fantasie waar moeder Natuur en vadertje Tijd volop de tanden in gezet hebben. Alleen al het prieeltje prikkelt het voorstellingsvermogen over het leven dat hier ooit sprankelde:

De foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100

De wandeling van vandaag ging niet over grote afstanden, maar over grote contrasten: vanaf een eindje buiten Selçuk trokken we door de prachtige herfstnatuur via een heuvelrug naar Matematik Köyü, een dorp dat gesticht is om kinderen verder te ontwikkelen in rekenen, kunst, filosofie en kennis van de oudheid. Kinderen verblijven tijdens de trainingen in het dorp, dat zelf ook uit allerlei boeiende constructies bestaat.

Vervolgens ging de route richting Şirince, waarvan je al meer berichten kunt vinden in dit blog. Altijd bijzonder en in de winter alleen met “normale” bezoekers in plaats van drommen toeristen…

De foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100 camera.

Değirmendere (vertaald: Molenbeek) is een dorpje waar we soms in de buurt komen van of naar het vliegveld: het eveneens kleine Çamönü inrijden en dan richting de bergen. Het was het begin- en vertrekpunt van een prachtige wandeling, die o.a. naar een voormalige kalkgroeve en de Malta waterval voerde.

De foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100 camera

Een jong en fotogeniek dier in huis maakt meer los dan ik dacht. Dus maar weer een setje Bella prenten publiceren 😉

De foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100 en DxO Photolab haalde de ruis er perfect uit.

We hebben een fijn weekend gehad in Sığacık en op de terugweg deden we door het erg regenachtige weer zelfs de Ikea aan. Geen probleem zolang er maar prenten te schieten zijn!

Als er een “Half Key” opdracht was had ik deze ingestuurd 😉

Alle foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100; beide abstracte prenten zijn geschoten door Ikea draad-objecten.

Met de wandelclub heb ik een onvergetelijke tocht gemaakt vanuit het dorpje Karahayıt, niet ver van Latmos aan de oostkant van het Bafa meer. Behalve een overweldigend natuurschoon – niet in het minst door de bijzondere rotsvormen in dit gebied – zijn hier ook bewijzen van menselijke bewoning. In de bronstijd, 8 – 9000 jaren geleden zijn tekeningen gemaakt op stenen onder rotsen. En nog steeds zijn die prima te zien. Begrijpen is wat lastiger (hoewel daar leuke studies over te vinden zijn). Benieuwd of de verf die we nu in de bouwmarkt kopen ook zo lang houdt op stenen in de natuur….

De foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100 – de kleuren en contrasten in de grotteningen zijn met DxO Photolab opgehaald.

Onze jongedame Bella barst van de energie en daar heb ik gebruik van gemaakt voor een studio high key fotoshoot. Heerlijk om te doen!

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en 55mm F/1.8 lens – die laatste laat goed focussen bij erg weinig omgevingslicht. Het licht komt van een flitser met 20cm reflector en witte diffuser die links staat opgesteld. Met 400 iso kon de flitser op slechts 1/8 power schieten dus vrij vlot opladen. De achtergrond is een witte deur – de overloop is studio geworden 😉

Smyrna oftewel het huidige İzmir is gesticht door een van de nazaten van Alexander de Grote en het heeft talloze bewoners gekend sinds die tijd – getuige o.a. de resten van een basiliek en hamam. Momenteel liggen de overblijfselen van de ooit roemruchte agora ingeklemd tussen moderne, hoge gebouwen en de smalle wegen van Kemeraltı.

In het jaar 178 is er veel ingestort door een heftige aardbeving, waarna op last van Marcus Aurelius een heleboel stenen weer haastig en niet altijd even juist terug op elkaar gestapeld zijn.

Behalve een heerlijk rustige oase midden in de drukke stad is het nu een boeiende plaats voor liefhebbers van archeologie, bouwstijlen en steenconstructies.

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en 12-24mm + 55mm lenzen. En soms een spiegeltje…

Ineens wist ik de “culinaire” activiteit van deze week: sambal maken! Lekker simpel: een boel rode pepers, een paar extra ingrediënten en klaar.

Nou… op de hele biologische markt geen hete rode peper te vinden… Wel een paar lange dunne, oranje-groene 🙁 Gelukkig was er één kraam waar nog wel een mooi hoopje groene hete pepers lagen dus heb ik daar maar een pondje van meegenomen. Even zoekend naar een geschikt recept voor “groen” vond ik de onderstaande op Diana’s mooie moestuin. Klik op de peperprent hieronder voor haar Sambal Idjoe:

Merkwaardig vond ik het advies om de zaadjes te verwijderen. Nadat ik een grote pan soep flink heet heb gemaakt met maar een halve peper gingen ook de zaadlijsten er uit en meer uien er in. Dit werd het aangepaste recept:

• 500 gram groene pepers, zonder zaden en zaadlijsten
• 3 flinke uien 
• Aardig wat knoflook 
• Een theelepel suiker (schijnt de heetheid te benadrukken)
• Een beetje tuzot (kruidenzout)
• Wat sojasaus
• Lekker pittige olijfolie om de sambal in te bakken (liever goeie eigen smaak dan smaakloos!)

Verder heb ik Diana’s recept gevolgd en gelukkig viel het spetteren van de sambal best wel mee. Ook fijn dat Jolande adviseerde om keukenhandschoenen aan te trekken om later nog lekker in neus en ogen te kunnen peuteren zonden brandschade. Het resultaat zit in 4 210ml potjes:

De foto’s zijn gemaakt met de Nothing Phone (1)