Ineens wist ik de “culinaire” activiteit van deze week: sambal maken! Lekker simpel: een boel rode pepers, een paar extra ingrediënten en klaar.

Nou… op de hele biologische markt geen hete rode peper te vinden… Wel een paar lange dunne, oranje-groene 🙁 Gelukkig was er één kraam waar nog wel een mooi hoopje groene hete pepers lagen dus heb ik daar maar een pondje van meegenomen. Even zoekend naar een geschikt recept voor “groen” vond ik de onderstaande op Diana’s mooie moestuin. Klik op de peperprent hieronder voor haar Sambal Idjoe:

Merkwaardig vond ik het advies om de zaadjes te verwijderen. Nadat ik een grote pan soep flink heet heb gemaakt met maar een halve peper gingen ook de zaadlijsten er uit en meer uien er in. Dit werd het aangepaste recept:

• 500 gram groene pepers, zonder zaden en zaadlijsten
• 3 flinke uien 
• Aardig wat knoflook 
• Een theelepel suiker (schijnt de heetheid te benadrukken)
• Een beetje tuzot (kruidenzout)
• Wat sojasaus
• Lekker pittige olijfolie om de sambal in te bakken (liever goeie eigen smaak dan smaakloos!)

Verder heb ik Diana’s recept gevolgd en gelukkig viel het spetteren van de sambal best wel mee. Ook fijn dat Jolande adviseerde om keukenhandschoenen aan te trekken om later nog lekker in neus en ogen te kunnen peuteren zonden brandschade. Het resultaat zit in 4 210ml potjes:

De foto’s zijn gemaakt met de Nothing Phone (1)

Met de foto-uitdaging “fill the frame” zijn deze opties geschoten:

De 1e 3 foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Sigma 100-400mm (extra challenge was 200mm+) en de andere met de RX100

Dicht bij de Isa bey moskee in Selçuk staat een oude en behoorlijk vervallen badhuis (hamam). De ruïne straalt nog steeds veel uit: het bijzondere symmetrische grondplan, de pilaren bij het voorportaal en de prachtige oppervlaktestructuren:

De foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100

Als het gras van het speeltuintje ’s nachts bewaterd is komen de zwijnen wroeten en badderen. Vervolgens pikken de kippen van alles uit de blubber en keert de rust weer. Bijna iedere dag.

Vandaag waren er tientallen hoornaars actief bij een van de blubberplasjes. Om te drinken, maar er was meer wat ze daar bezig hield. Wat ze ook deden, een kip wist wel raad met al die lekkere hapjes: snel pikte ze ze een voor een uit de lucht of het water, iedere prooi gooide ze dan snel weg om die nog een paar keer kort op te pakken tot het insect niet meer bewoog. Zo bleef de kip zonder steken. Andere hoornaars waren te druk om de roofkip aan te vallen en dat kostte er een heleboel het leven…

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Sigma 100-400mm lens.

In een bakkerij bij ons in het centrum kun je tijdens het kopen van brood zien hoe het gebakken wordt. Rij na rij gaan hompen deeg de oven in en en vlak er naast komen lekker knapperige baksel naar buiten. Die gaan per 50 in een grote krat en op weg naar de winkels.

Wij mochten fotograferen en genoten van de geuren van brood en de trots op het gezicht van de bakkers.

De foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100

Op 27 oktober hebben we weer een rondreis gemaakt met Serap. Dit keer was het een hele lange dag met zoveel bijzonderheden dat woorden bijna tekort schieten. We hebben Sardes bezocht (dat we al kenden), stadjes met prachtige klassieke gebouwen en liefst drie natuurgebieden die hun gelijke bijna nergens ter wereld kennen. Meerdere keren die dag kreeg ik het idee op een andere planeet te staan!

Alle tijd dus voor veel bijzondere foto’s – in dit geval gemaakt met een infrarood-filter. In sommige gevallen is door het bijzondere licht nog iets toegevoegd aan de bizarre natuurlijke abstractie.

Allereerst gingen we naar Ulubey, waar je via een glazen terras een verbluffend zicht hebt op een “kanyon” – kleiner dan de grand canyon maar wel erg mooi!

Vervolgens gingen we richting een vallei: de Taşyaran vadisi. Nog afvragend wat het verschil tussen een canyon en een vallei is, werd ik alweer heel stil van de prachtige uitzichten. Na het afdalen naar de bodem van de vallei dook nog een verrassing op: zeer bijzondere gesteenten die gevormd zijn door eindeloze historische waterstromen door dit landschap:

En of dit allemaal nog niet overweldigend genoeg was, zijn we naar Koladokya gereden, een soort Kapadokya in het klein. Ook hier zijn enorme lagen van het aardoppervlak door water weggesleten behalve sommige plekjes – die nu als pilaren met een petje in het landschap staan:

De foto’s zijn gemaakt met de “full spectrum” Sony A7R met Kolari 590mm filter en Tamron 28-200mm lens. Omdat het gebruikte filter nog een stukje zichtbaar licht doorlaat zijn er talloze mogelijkheden om met kleur te werken en de foto’s nog surrealistischer te maken. Niet perse natuurlijker, wel – volgens mij – nog lekkerder 😉

Ödemiş is een leuk stadje, beroemd door heerlijke aardappelen. Maar er vindt meer plant-aardige activiteit plaats. Vandaag presenteerden allerlei kwekers en andere leveranciers zich op een beurs. Daar moesten we bij zijn!

De foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100

Waarom zouden die dingen toch granaatappels heten? Nou… moet je zien wat er gebeurt als ze overrijp uit de boom pleuren:

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en 24mm Samyang lens met 10mm tussenring om er een supergroothoekmacrolens van te maken. Met de knieën in de bloederige smurrie op straat 😉

Voor de 52frames uitdaging van deze week – panorama – wilde ik iets heel anders doen dan zo’n errug lang en laag standaard plaatje schieten. Wat als… iets of iemand een panorama al kant en klaar verzamelt en aanbiedt? Die is er: het depot van het Boijmans van Beuningen museum in Rotterdam.

Het zat me enorm mee: ik was die week in Nederland en het weer werkte ook nog mee: zon met heldere wolkenluchten. Gelukkig kon ik de neiging om erop los te fotograferen onderdrukken: zo’n fascinerend gebouw vraagt erom eerst rustig bekeken te worden en ideetjes te laten opborrelen.

Niet alleen het depot is bijzonder om zien: mensen die voorbij komen doen de grappigste dingen om te proberen naar binnen te kijken of zichzelf in die megalachspiegel te fotograferen, al dan niet met kinderwagen, fiets of elkaar.

De foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100 in “bracketing” modus = meerdere foto’s met oplopende belichting om HDR prenten te kunnen maken. Dit omdat de verschillen tussen licht en donker erg groot waren (en de extra “challenge” deze keer ook nog eens HDR is – boffen hoor).

Eenmaal samengevoegd was de koek nog niet op en vroegen de foto’s om verdere kleurbewerking. Dat lukt picobello met zg. LUT’s – ik heb er zelfs een gebruikt die bedoeld is voor infrarood-foto’s.

Het vierde en laatste kwartaal van 2024 is aangebroken met weer een stel aantrekkelijke uitdagingen!

Week 41: Panorama. Extra challenge: HDR