We hebben een fijn weekend gehad in Sığacık en op de terugweg deden we door het erg regenachtige weer zelfs de Ikea aan. Geen probleem zolang er maar prenten te schieten zijn!
Als er een “Half Key” opdracht was had ik deze ingestuurd 😉
Alle foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100; beide abstracte prenten zijn geschoten door Ikea draad-objecten.
Met de wandelclub heb ik een onvergetelijke tocht gemaakt vanuit het dorpje Karahayıt, niet ver van Latmos aan de oostkant van het Bafa meer. Behalve een overweldigend natuurschoon – niet in het minst door de bijzondere rotsvormen in dit gebied – zijn hier ook bewijzen van menselijke bewoning. In de bronstijd, 8 – 9000 jaren geleden zijn tekeningen gemaakt op stenen onder rotsen. En nog steeds zijn die prima te zien. Begrijpen is wat lastiger (hoewel daar leuke studies over te vinden zijn). Benieuwd of de verf die we nu in de bouwmarkt kopen ook zo lang houdt op stenen in de natuur….
De foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100 – de kleuren en contrasten in de grotteningen zijn met DxO Photolab opgehaald.
Onze jongedame Bella barst van de energie en daar heb ik gebruik van gemaakt voor een studio high key fotoshoot. Heerlijk om te doen!
De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en 55mm F/1.8 lens – die laatste laat goed focussen bij erg weinig omgevingslicht. Het licht komt van een flitser met 20cm reflector en witte diffuser die links staat opgesteld. Met 400 iso kon de flitser op slechts 1/8 power schieten dus vrij vlot opladen. De achtergrond is een witte deur – de overloop is studio geworden 😉
Smyrna oftewel het huidige İzmir is gesticht door een van de nazaten van Alexander de Grote en het heeft talloze bewoners gekend sinds die tijd – getuige o.a. de resten van een basiliek en hamam. Momenteel liggen de overblijfselen van de ooit roemruchte agora ingeklemd tussen moderne, hoge gebouwen en de smalle wegen van Kemeraltı.
In het jaar 178 is er veel ingestort door een heftige aardbeving, waarna op last van Marcus Aurelius een heleboel stenen weer haastig en niet altijd even juist terug op elkaar gestapeld zijn.
Behalve een heerlijk rustige oase midden in de drukke stad is het nu een boeiende plaats voor liefhebbers van archeologie, bouwstijlen en steenconstructies.
De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en 12-24mm + 55mm lenzen. En soms een spiegeltje…
Ineens wist ik de “culinaire” activiteit van deze week: sambal maken! Lekker simpel: een boel rode pepers, een paar extra ingrediënten en klaar.
Nou… op de hele biologische markt geen hete rode peper te vinden… Wel een paar lange dunne, oranje-groene 🙁 Gelukkig was er één kraam waar nog wel een mooi hoopje groene hete pepers lagen dus heb ik daar maar een pondje van meegenomen. Even zoekend naar een geschikt recept voor “groen” vond ik de onderstaande op Diana’s mooie moestuin. Klik op de peperprent hieronder voor haar Sambal Idjoe:
Merkwaardig vond ik het advies om de zaadjes te verwijderen. Nadat ik een grote pan soep flink heet heb gemaakt met maar een halve peper gingen ook de zaadlijsten er uit en meer uien er in. Dit werd het aangepaste recept:
Verder heb ik Diana’s recept gevolgd en gelukkig viel het spetteren van de sambal best wel mee. Ook fijn dat Jolande adviseerde om keukenhandschoenen aan te trekken om later nog lekker in neus en ogen te kunnen peuteren zonden brandschade. Het resultaat zit in 4 210ml potjes:
De foto’s zijn gemaakt met de Nothing Phone (1)
Met de foto-uitdaging “fill the frame” zijn deze opties geschoten:
De 1e 3 foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Sigma 100-400mm (extra challenge was 200mm+) en de andere met de RX100
Dicht bij de Isa bey moskee in Selçuk staat een oude en behoorlijk vervallen badhuis (hamam). De ruïne straalt nog steeds veel uit: het bijzondere symmetrische grondplan, de pilaren bij het voorportaal en de prachtige oppervlaktestructuren:
De foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100
Als het gras van het speeltuintje ’s nachts bewaterd is komen de zwijnen wroeten en badderen. Vervolgens pikken de kippen van alles uit de blubber en keert de rust weer. Bijna iedere dag.
Vandaag waren er tientallen hoornaars actief bij een van de blubberplasjes. Om te drinken, maar er was meer wat ze daar bezig hield. Wat ze ook deden, een kip wist wel raad met al die lekkere hapjes: snel pikte ze ze een voor een uit de lucht of het water, iedere prooi gooide ze dan snel weg om die nog een paar keer kort op te pakken tot het insect niet meer bewoog. Zo bleef de kip zonder steken. Andere hoornaars waren te druk om de roofkip aan te vallen en dat kostte er een heleboel het leven…
De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Sigma 100-400mm lens.
In een bakkerij bij ons in het centrum kun je tijdens het kopen van brood zien hoe het gebakken wordt. Rij na rij gaan hompen deeg de oven in en en vlak er naast komen lekker knapperige baksel naar buiten. Die gaan per 50 in een grote krat en op weg naar de winkels.
Wij mochten fotograferen en genoten van de geuren van brood en de trots op het gezicht van de bakkers.
De foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100
Op 27 oktober hebben we weer een rondreis gemaakt met Serap. Dit keer was het een hele lange dag met zoveel bijzonderheden dat woorden bijna tekort schieten. We hebben Sardes bezocht (dat we al kenden), stadjes met prachtige klassieke gebouwen en liefst drie natuurgebieden die hun gelijke bijna nergens ter wereld kennen. Meerdere keren die dag kreeg ik het idee op een andere planeet te staan!
Alle tijd dus voor veel bijzondere foto’s – in dit geval gemaakt met een infrarood-filter. In sommige gevallen is door het bijzondere licht nog iets toegevoegd aan de bizarre natuurlijke abstractie.
Allereerst gingen we naar Ulubey, waar je via een glazen terras een verbluffend zicht hebt op een “kanyon” – kleiner dan de grand canyon maar wel erg mooi!
Vervolgens gingen we richting een vallei: de Taşyaran vadisi. Nog afvragend wat het verschil tussen een canyon en een vallei is, werd ik alweer heel stil van de prachtige uitzichten. Na het afdalen naar de bodem van de vallei dook nog een verrassing op: zeer bijzondere gesteenten die gevormd zijn door eindeloze historische waterstromen door dit landschap:
En of dit allemaal nog niet overweldigend genoeg was, zijn we naar Koladokya gereden, een soort Kapadokya in het klein. Ook hier zijn enorme lagen van het aardoppervlak door water weggesleten behalve sommige plekjes – die nu als pilaren met een petje in het landschap staan:
De foto’s zijn gemaakt met de “full spectrum” Sony A7R met Kolari 590mm filter en Tamron 28-200mm lens. Omdat het gebruikte filter nog een stukje zichtbaar licht doorlaat zijn er talloze mogelijkheden om met kleur te werken en de foto’s nog surrealistischer te maken. Niet perse natuurlijker, wel – volgens mij – nog lekkerder 😉