Op het Gouds Verhalenfestival vertelden een aantal mensen prachtige verhalen. Op vrijdagmiddag genoot ik van het kleine koetje en de Heilige Ludmilla. Janny Dercksen zelf vertelde dit ontroerende verhaal!

Afgelopen zondag was het zover: de presentatie van het allereerste “echte” boek van Bas Langereis: Alles kan kapot. Daar hadden we graag een lange reis naar Apeldoorn voor over. Wie Bas niet kent moet eens op Fok naar Bazbo zoeken of hier kijken. Bestellen kan hierzo.

Bas ontpopte zich zondag als een uitstekend voorlezer! Zie hier de sfeer:

Het was druk, maar niet te druk om te signeren!

Onder de titel “Gouda’s geheime onderwaeter weerelt” kun je kennismaken met een bijzondere uitgraving: een voormalige watergang wordt weer bevaarbaar gemaakt en nu kun je er tijdelijk doorheen wandelen!
Door deze opening werd vroeger water in de grachten gelaten om ze schoon te spoelen, “schuren” heette dat. Maar met de watersnoodramp van 1953 dreigde hierdoor het fors gestegen water van de Hollandse IJssel de stad onder water te zetten. Voor de zomer van 2009 moet er weer water doorstromen en dan zal ik opnieuw foto’s schieten vanuit mijn kano!

Vreemd om te beseffen dat dit tot voor kort helemaal dicht zat!

Roestige draagbalken en rioleringsbuizen worden zichtbaar

Via een zijgang kijk je in de kelder van het voormalig casino

Achter dit dammetje staat het water te wachten tot het weer stromen mag

Na 40 meter kom je achter de Sint Jan weer boven!

Vanaf ons huis kun je de hoogste “berg” van Kuşadası goed zien, maar we hebben ‘m nog nooit beklommen. Tot deze week!

Op de berg staat het standbeeld van Atatürk, dat uitkijkt over de haven en de stad

Ondanks de 500mm lens nog steeds een zoekplaatje: ons huis!

Het linkerdeel van de kervanserai

Het rechterdeel met de talloze kantelen

De laatsten gaan aan boord voor het vertrek

Ixus trekt ipv duwt het schip om

Vlakbij het huidige Turkse Sultanhisar ligt het oude Nysa. Door de Grieken is ze gesticht en door Romeinen en Byzantijnen uitgebouwd. Ook de Osmanen hebben duidelijke invloeden nagelaten. Dit is een van die steden waar je weinig bezoekers ziet – maar zeer de moeite waard zijn!

De bibliotheek van Nysa was de een na grootste van Anatolie – en is redelijk goed bewaard gebleven

Het kleine theater van Nysa is maar gedeeltelijk gereconstrueerd

Het grote theater ziet er nog prima uit en laat ook het voormalig ondergrondse deel zien

De vele bijen en goede akoestiek gaven een bijzonder geluid

De Romeinen hebben een brug en deze tunnels nagelaten

In het theatergebouw zijn mooie reliefs gevonden:

Van Romeinse tot Osmaanse trekjes in 1 muur

Tijd om weer terug te gaan: naar beneden!

Na een zeer avontuurlijke reis arriveerden we in Aphrodisias. Dat is een zeer indrukwekkende archeologische site, niet ver van het huidige Karacasu in Turkije. De Grieken hadden hier al aan aantal eeuwen voor onze jaartelling een bloeiende stad. De Romeinen en Byzantijnen bouwden de stad verder uit totdat deze uiteindelijk teloor ging.
Voor ons was Aphrodisias een geweldige verrassing: zo groot, veelzijdig en compleet dat het beslist vergelijkbaar is met het beroemde Ephese!

De binnenkomst is direct verbluffend: de stadspoort is grotendeels weer hersteld

Prachtig bewerkte steen met Griekse teksten en diverse afbeeldingen

Ruim 300 meter lang is het stadion, waar allerlei spelen, van wagenrennen tot atletiek zijn gehouden. 30.000 mensen konden erin…

Zuilen van de vele tempels en openbare gebouwen

Enorme voorraadpotten voor opslag

Anders dan de ruwe stenen zitbanken in het stadion en theater had de raadszaal prachtig bewerkt marmer

Het grote theater van Aphrodisias, met 12.000 zitplaatsen

Het goed bewaard gebleven podium met achtermuur en bijgebouwen

Na een aantal uren zwerven door het verleden is het tijd om te gaan. In stijl natuurlijk, door de poort!

De Queen Victoria, die ik al eens kon kieken in Rotterdam op haar maiden voyage, lag in de haven van Kuşadası. Dat was best een verrassing, toen ik ‘even’ op het dakterras ging kijken welke schepen er lagen. Direct schroefde ik de Tamron SP500 spiegellens (500 mm!) op de camera voor een eerste kiek. Daarna gingen we naar de haven en volgden nog veel meer plaatjes, vooral toen de reddingsboten aan bakboordzijde naar beneden getakeld werden voor een oefening…. Kijk maar eens mee:

Dit is ze, gezien vanaf ons dakterras: zo groot, dat ze heel dichtbij lijkt

Deze boten worden naar beneden getakeld

Proefrondje van boot nummer 2

En nog twee boten voor een tochtje

Een vrolijk gezicht die acht oranje bootjes

Schitteringen in de ramen van de brug

Op de vele dekken stonden een paar nietige mensjes

Na de vaart worden ze weer omhooggehesen

Sleepboot Ixus helpt met alle afvaarten

Zo enorm is het verschil in grootte tussen Ixus en Queen Victoria. Je ziet ook het ‘luik’ waarvandaan de trossen binnengehaald worden

Het is druk: als QV uitvaart komt de volgende boot al

De loods stapt van boord naar de rode loodsboot

Schepen en afscheid horen bij elkaar… Maar tot weerziens in Rotterdam, Kuşadası of elders. Behouden vaart!

Vandaag zijn we naar Güzelcamlı geweest. Van de haven en de bergen hebben we foto’s gemaakt en in het dorpje zelf rondgelopen. Zo zien de bergen en de haven er uit:

Güzelcamlı ligt aan de voet van het nationale park Millipark met flink hoge bergen

De haven is klein, maar er zijn veel schepen

Hele kleine vissersscheepjes

Prachtige huizen vind je hier aan de voet van de bergen: je loopt zo het nationale park in!

In en bij het dorpje Doğanbey is ongelooflijk veel natuur te zien. Dat komt een beetje door de mondingsdelta van de Büyük Menderes en omdat er niet zoveel menselijke activiteit is. Na 6 droge zomermaanden keek ik mijn ogen al uit; wat zal hier in het voorjaar veel te zien zijn! Toch maar eens teruggaan…

Veel akkers zijn verwaarloosd en dat geeft bomen een kans.

Fraaie distelbloemen

Distelbloem van boven gezien

Afgesleten lagen in een steen

Ondanks de droogte bloeien bloemen

Nog maar eens een distel van dichtbij

Enorm grote granaatappels zijn rijp

Dit is de tijd dat allerlei zaden rijp zijn

Jolande kiekte deze Kuifleeuwerik

Doğanbey is een oud dorp, dat in de jaren 20 verlaten is door de Griekse bewoners. Inmiddels worden dit soort oude dorpjes weer langzaamaan opgeknapt en in ere hersteld. In tegenstelling tot Şirince is Doğanbey nog lang niet klaar voor toerisme. Sterker nog: wij waren de enige bezoekers in het nieuwe dorp, onderaan de heuvel bij het oude dorp. En in het oude dorpje zelf zagen we bijna geen kip…

Als je het pad omhoog volgt zie je het oude dorp al liggen

Om de akkers staan muren

Langs oude en nieuwere muren

Droge rivierbedding

Vervallen en al opgeknapte huizen

Het zandpad gaat over in de originele straat

Dit huis is al gerestaureerd

Mix van bouwvallen en juweeltjes

Weer terug naar het oude dorp

Als je weer terugloopt zie je de prachtige ligging bij de Egeïsche zee waar ook de Grote Menderes rivier uitmondt. Dit is een ongelooflijk rijk natuurgebied.