Op een prachtige zomeravond op Pamucak plaj zagen we zomaar twee walvissen aan land!

Ze vermaakten zich prima en kozen niet eens voor het ruime sop…

Anthropomorfisme is de uitdaging van 52frames deze week: mensachtige dingen of zelfs hele personen zien in… iets. In wolken, bomen, bladderverf of, in dit geval: in stukken steen.

We gingen weer eens naar de overblijfselen van de basilica van Johannes in Selçuk, een heerlijke locatie. Behalve genieten van de locatie aan het einde van de middag zagen we ook allerlei kandidaten voor de foto…

De foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100.

Het tweede kwartaal 52frames.com inzendingen is van start gegaan!

De 52frames uitdaging hield me weer lekker creatief bezig. Minimalisme was het thema. Een stroming die een weeromstuit was van hele drukke, betekenisvolle zaken. Weinig dingen in het beeld en geen opgezette mening: de kijker moet er zelf iets van maken. Uiteraard wel een paar spelregels om de foto ook aantrekkelijk te maken, zoals een geschikte compositie. Ik ben blij met dit soort uitdagingen, het is een ingang om verder te kijken naar deze stromingen in de kunst.

Ik wilde door overbelichting elementen uit het beeld “clippen”. En ging op pad met de full spectrum camera, 720nm infraroodfilter en de flexibele 28-200mm lens. Hieronder zie je de resultaten – heel ironisch heb ik een onderbelichte foto ingestuurd.

En om het verschil te laten zien: hieronder is een niet-minimalistische prent:

De foto’s zijn gemaakt met de full spectrum Sony A7R, Kolarivision 720mm filter en Tamron 28-200mm lens.

Een tijdje geleden heb ik met een iets te korte lens en tegenlicht ons huis proberen te kieken vanaf de heuvel waar de universiteit staat. Dat wilde ik dus overdoen met een langere lens (de 100-400mm) en de zon schuin achter me.

De vergezichten werden mooi, maar de natuur dichtbij was minstens zo fraai!

En dan… de foto’s van ons huis:

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Sigma 100-400mm lens.

Deze week was ik op zoek naar chaos. Want dat was de 52frames uitdaging. Eerst wilde ik iets doen met wolken van bloeiende bloesems. Het volgende idee was om meerdere opnames met hele korte sluitertijd over elkaar te plakken van viooltjes die flink waaien in de wind. Dus geen bewogen beeld, maar een resultaat met de bloemen in allerlei posities door elkaar boven een stabiele pot.

Maar het liep anders: ik vond een spin. Een die niet voor me wegliep, bewoog door de wind en op z’n rug lag. Dood.

Het interessante was dat de poten netjes in een ruststand stonden, van bovenaf gezien best wel georganiseerd. Op zoek naar chaos lukte het van opzij een betere hoek te vinden. De resultaten heb ik bijgesneden en nog even door een leuk filter gehaald:

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en 90mm macrolens.

Boomgaarden met tere bloesems die een transparante kleurwaas geven: die wilde ik al lang goed op de plaat krijgen. Hier is een oefening op weg naar hoe ik het wil:

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Tamron 28-200mm lens.

Met de fotografieuitdaging “Road” in het achterhoofd tufte ik naar Efeze op een vroeg ochtenduur. Er waren al diverse groepen mensen, dus weinig lege straatjes. Maar ach, wat ooit een grote, drukke stad was moet ook weer niet te leeg overkomen. Wederom vind ik de foto’s in zwartwit beter de sfeer uitdrukken dan hun kleurvarianten. Omdat er lekker veel foto’s waren ben ik in de bewerking af en toe nogal “los” gegaan.

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 camera en Tamron 28-200mm lens.

Filters zijn glaasjes die je normaal gesproken voor op een cameralens draait om een bijzonder effect te bereiken: extra lange sluitertijden, polariserende filters tegen spiegelingen, kleurfilters en uiteraard frequentie-filters om bijvoorbeeld alleen infrarood “licht” door te laten. Nu heb ik zo’n filter, die niet op de lens, maar pal voor de camera-sensor zit: een 720nm filter van Kolari Vision.

Leuk filter, want die doet het met alle lenzen. Altijd goed dus. Hoewel… Mijn Pentax-M 20mm deed het helemaal niet met een “gewoon” filter (stelde totaal niet scherp) en doet het nu… erg matig: “oneindig” is nog steeds vaag, maar dingen op een paar meter afstand worden wel scherp.

Moderne “meedraaiende” lenzen zonder begin of eind doen het uiteraard altijd goed. Hier zijn testfoto’s van de omgeving van ons huis:

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R met 12-24 F/4 lens

Symmetrie is werkelijk overal te vinden. Vooral in de natuur, maar zeker ook in de mensenwereld. Laat dit nu ook nog eens de uitdaging van 52frames zijn – waarbij het onderwerp ook iets mag zijn dat op andere wijze repeteert. Een perfecte reden om op zoek te gaan.

De oogst zie je beneden, verstopt tussen niet-symmetrie foto’s die te fraai waren om niet te publiceren!

En toen… dook ik de Markthal in

De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en 12-24mm groothoeklens.