De laatste dag alweer… Na alle natuur van gisteren en vanochtend vroeg (zie bericht van gisteren) stond er geschiedenis op het programma!

Een van de voornaamste bezienswaardigheden van de provincie Trabzon is het Sümeli klooster.

Een van de oudste ook, men neemt aan dat het in de vroege christelijke periode van het nog verenigde Romeinse rijk is gesticht. Omdat Trabzon vele eeuwen redelijk zelfstandig heeft kunnen blijven is er veel overgebleven. Dat wordt bezichtigd door drommen met toeristen, wat het balanceren op smalle trappetjes soms spannend maakt.

Na diverse omzwervingen reisden we naar de Hagia Sofia van Trabzon. Deze is in de 13e eeuw gebouwd toen het keizerrijk Trebizond al los was van het afbrokkelende Byzantijnse rijk. Het verhaal gaat dat het ontwerp gebaseerd is op de kerk waar de “grote” Hagia Sofia van Istanbul bovenop gebouwd is.

Na al deze cultuur was het tijd voor de inwendige mens, wij vonden een heerlijk plekje in de drukte van Trabzon. Ook reden we naar een geweldig uitkijkpunt om nog eens mijmerend de bijzondere omgeving te bekijken. Tenslotte legden we het laatste stukje af naar het vliegveld.

Dit was een geweldige vakantie met onvergetelijke belevenissen. Heel bijzonder ook een een stukje Turkije mee te maken waar alles groen is dankzij veel neerslag en een totaal ander klimaat dan in “ons” stukje.

Vandaag werden we wakker in hotel blackrock in Borçka. Een veel stillere plek dan bij de bergrivier maar in de avond werd nog wel het nodige getoetert door Galatasaray-aanhangers die een tweede toeterfestijn vierden (dit keer waren ze officieel kampioen). De rode brug was fascinerend omdat er slechts een paar wandelaars liepen en alle overige verkeer op de “saaie” brug ernaast bewoog.

De hoofdbestemming van vandaag was Karagöl in de provincie Artvin. Een prachtige plek en mijn tweede grote natuurmoment deze vakantie:

Na o.a. ook stedenbezoek trokken we uiteindelijk de bergen in naar het superhoog gelegen Ispendam Tess hotel. Fantastisch om wolkenflarden het uitzicht te zien veranderen: iedere vijf minuten waren de vergezichten anders.

De volgende ochtend hebben we een wandeling in de omgeving gemaakt:

Deze dag stond Batumi op het programma. Dat is een stad in een zelfstandige deelrepubliek van Georgië.

Dat betekende: de grens over wat met onze Europese paspoorten makkelijk ging. Turken hadden een eenvoudig visum nodig, de Amerikanen liepen ook vlot door maar de douaniëre voor ons had nog nooit een Ests paspoort gezien. EU of geen EU, dit kostte bijna een half uur 🙁

Maar vervolgens bleek alles de moeite waard want Batumi is een fascinerende stad. Alles kan er als je geld hebt en dat is te zien. Ouwe meuk, inclusief kleur-gecodeerde sovjet-flats staan naast de duurste glazen wolkenkrabbers en simpele autootjes rijden naast de duurste bolides. Zelden zoveel verschillen gezien in wat op het eerste gezicht een moderne stad lijkt.

Batumi lijkt op zoek naar een identiteit, die het deels vindt in moderne stedenbouw en deels in het roemruchte recentere verleden. Van de oudste periodes vind je niet zoveel historie terug: de Griekse, Romeinse, Byzantijnse en Ottomaanse tijden.

Kijk mee:

De een beter uitgeslapen dan de ander stonden we op om een drukke en enerverende dag te beleven. Veel foto’s en voor het gemak hier in groepen ingedeeld. Plus een paar losse prenten.

Het eerste doel deze dag was de Palovit waterval en omgeving:

Niet ver hier vandaan staat het Zilkalesi. Zil betekent hier “laag”, wat suggereert dat er stroomopwaarts ooit ook een burcht gelegen heeft:

Toen zijn we gestopt bij een van de diverse oude – meestal gerestaureerde – bruggen over de bergrivier: Şenyuva. Hier dichtbij hebben we verse zalmforel uit een kwekerij gegeten.

Na de heerlijke lunch richting Ayder: een bekend hooglandgebied met veel bergen en agrarische lapjes daartussen. Bij gebrek aan vlakke weiden lopen de koeien gewoon op straat. Vrij veel toeristen hier, voornamelijk uit de Emiraten.

Het laatste onderdeel van de dag was een prachtig natuurgebied langs de bergstroom. Een lange wandeling bracht me aan het eind – eigenlijk het begin – van een stroom waar een hoge waterval zich neerstortte. Vanaf daar terug naar de bus heb ik eindelijk de camera gepakt – op de heenweg was ik alleen de overweldigende natuur aan het beleven.

Van 2 t/m 6 juni 2023 hebben we een kleinschalige toer beleefd door Noord-oost Turkije: de provincies Trabzon, Rize en Artvin plus een dagje in Batumi in Georgië. We vlogen direct van Izmir naar Trabzon, waar we even later de rest van de groep ontmoetten:

De oude GPS logger is meegeweest. Naar de resultaten kijkend heeft deze z’n beste tijd wel gehad dus ga ik de volgende keer eens spelen met de Columbus logger van Jolande. Bestemming nummer 1 in deze thee-regio was: een theefabriekje. Zij maken zulke lekkere thee dat we daar nog lang van gaan genieten (mede omdat ze ook thee opsturen bij ikicay. Het was een van de drie oogstmomenten: de eerste (de beste) dus men draaide op volle toeren:

We hebben verder de omgeving verkend en tenslotte in het dorpje van ons hotel bij een lawaaiig riviertje rondgewandeld.

Er lagen vandaag veel schepen in de haven, waaronder maar liefst twee zeilschepen!

Hopend op een flink zonnetje en de kans er nog wat groen bij te kunnen kieken ging de A7R mee met variabel infrarood-filter. Maar helaas: geen zon en weinig groen. Geen probleem uiteraard want met wat magie komen er zeker op 750nm mooie contrastrijke beelden!

De foto’s zijn gemaakt met de “full spectrum” Sony A7R, Tamron 28-75mm en Fotga variabel infrarood-filter op 750nm.

Mijn grootste hobby deze dagen is spelen met infrarood licht en de gemodificeerde Sony camera. Tot vandaag heb ik alleen nog met het vaste 720mm Hoya filter op de 55mm lens geschoten dus was het de hoogste tijd om eens iets anders te doen!

Ik wilde een 590nm filter kopen om te spelen met infrarood + een klein stukje uit het “zichtbare” spectrum. Dat geeft heel andere resultaten volgens de kenners. En dan in 67mm om op de Tamron 28-75mm en eventueel zelfs de Sigma 100-400 te zetten.

Helaas was dit filter niet leverbaar, maar wel een variabel Fotga filter. Dat is een op zich briljante combinatie van twee variabele ND- en een infrarood filter. Superveelzijdig door de instelmogelijkheid tussen 530 en 750nm, maar ten koste van wat kwaliteit t.o.v. een vast filter en bij de grotere golflengtes meer lichtverlies. Ik moet zeggen dat het kwaliteitsverlies erg meevalt en lichtverlies kun je bij typisch ir-weer wel hebben.

Hieronder volgen foto’s van dezelfde onderwerpen met de Tamron 28-75mm en het variabele filter:

Tot zover weer wat instructies en notities van mijn ir-verkenningen. De goldie-look is fraai en in een handomdraai in andere kleuren om te zetten vanuit RAW beelden. Met Nik color-efex gaat die wereld nog veel verder open. De klassieke “lange” IR opnames in zwart-wit zijn ook heerlijk – Nik silver-efex tovert daar zelfs nog meer smaak in.

Nog even doorspelen en dan heb ik mijn voorkeur-kunstjes onder de knie om resultaten te maken die ik wil. Fijn dat infrarood-opnames met de Tamron zoomlenzen zo goed worden. Toch ook die 17-28mm maar eens serieus overwegen? En misschien de 28-75mm inruilen voor een 28-200mm???

In ons Turkse huisje hebben we geen fotostudio. Voor een typische studio-shoot als portret in Low Key (= met vooral donkere tinten) moet er geïmproviseerd worden. Geen probleem met een slaapkamerdeur als achtergrond en een flitser met “grid” in de slaapkamer, gericht op de overloop.

Diverse onderwerpen verschenen in beeld:

De foto’s zijn geschoten met de Sony A7R2 met Tamron 28-75mm. En een enkele flitser in een 8″ reflector met middelmaatje grid.

Voor het onderwerp “low key” had Jolande de mezarlık oftewel de begraafplaats in gedachten. Niet direct mijn idee voor dit onderwerp maar wel een bijzondere plek om te bezoeken. De “full spectrum” Sony A7R ging mee met de lichtsterke 55mm F/1.8 lens. Die lens is een prima keuze voor zo’n plek, maar de camera niet door het ontbreken van zonnestralen. Desondanks leverde het sfeervolle beelden op:

Vandaag zijn we naar Metropolis geweest – de naamgever van het fenomeen? Het gaat om een oorspronkelijk Griekse stad aan de weg die het oude Smyrna met Efese verbond. Het was vrij groot met een ommuurde acropolis waar de bevolking zich kon terugtrekken als er een dreiging was. Later werd het een Romeinse stad en kwamen er een badhuis / sportcentrum bij en werden de zetels van hoogwaardigheidsbekleders in het theater vervangen en verplaatst. In de Byzantijnse tijd woonden er veel mensen, die na de Ottomaanse verovering wegtrokken naar Torbalı.

Jolande testte haar 30x zoom Sony camera en ik mijn 0x zoom infraroodtoestel.

De foto’s zijn gemaakt met mijn ‘full spectrum’ Sony A7R, Sony/Zeiss 55mm F/1.8 lens en Hoya R72 filter.