3669Bergbaumuseum Mechernich

posted by Aar on augustus 12th, 2016

De Eifel is enorm rijk aan allerlei grondstoffen, die soms in dagbouw (dat zijn open groeves) en meestal in ondergrondse mijnbouw gewonnen werden en worden. Tijdens het Ententreffen in Duitsland waren we niet ver van Mechernich en zo kregen we de kans om met een gids een kijkje te nemen boven en onder de grond van de Grube Günnersdorf.
De Romeinen haalden hier al lood uit de grond – in lagen en meestal in de vorm van kleine bolletjes. De mijn bleef in productie tot de import van goedkope grondstoffen uit het verre Oosten in de vorige eeuw de mijnbouw onrendabel maakte.

Tijdens de oorlog was de mijn een schuilkelder voor het hele dorp; speciale betonnen verstevigingen moesten er voor zorgen dat door een verdwaalde bom niet de hele mijn vol water zou lopen.

Vrij recent heeft men besloten om de mijn weer toegankelijk te maken en dat vereiste vooral het uitgraven van enorme hoeveelheden modder en puin uit enkele van de oude gangen. En dat allemaal door vrijwilligers, die graag dit stukje cultuurgoed aan bezoekers willen laten zien.
En dat vond ik zeer de moeite waard:

Het voormalige kantoor en nu ontvangst- en expositieruimte. Met o.a. een prachtige collectie mineralen

Een lichtsterke groothoeklens moet onder de grond laten zien waar ie toe in staat is

Glückauf is de groet waarmee mijnwerkers worden uitgezwaaid: dat ze maar weer gelukkig boven mogen komen

Verplicht een helm uitzoeken – dat was een verstandige zaak want onder de grond hoorde je steeds helmen tegen steenranden tikken

Slechts een beperkt deel van het gangenstelsel is toegankelijk en dat is al zeer indrukwekkend

Malachiet en azuriet zijn blauwe kopermineralen die ook af en toe worden aangetroffen

Veel oude gangen zijn zo laag dat het geen pretje geweest moet zijn om daar te werken

Langs de gangen kom je veel grotachtige holtes tegen met of zonder ertsen

Met dynamiet werden stukken rots verpulverd, maar er stonden ook mensen aan dit soort machines te werken

Als er al GSM telefoons waren geweest dan hadden ze het niet gedaan onder de grond. Deze techniek is betrouwbaarder

Deze gang ligt nog vol puin, maar loopt tot wel 6 kilometer verder de berg in

De telefoons vond ik zo treffend: het enige communicatie- en reddingsmiddel met de wereld boven

In diverse oceanen liggen mangaanknollen op de bodem – hier zitten ze gewoon in de steen (die vroeger oceaanbodem was). Regelmatig vallen ze naar beneden

Hier zijn al wat knollen, die vooral uit mangaan- en ijzerverbindingen bestaan, uit de steen gekukeld

De trappen zijn koud (9 graden, net als alles onder de grond), vochtig en best wel steil

Deze wand is bedenkt met klei, waar arbeiders op geturfd hebben en muntjes ingegooid. De tegenhanger van een wensput

Dit is een van de grotere ruimtes onder de grond

De verschillende lagen in de steen zijn hier goed te zien

Mangaanknollen bleven me boeien!

Onze gids, tegen deze achtergrond straalt hij terecht autoriteit uit

Telefoon met luidspreker – ik ben vergeten te vragen of de gele en groene telefoons een verschillende functie hadden

Boor in een van de grotere werkruimtes waar ook wagonnetjes stonden

Detail van het grotemannengereedschap

Op de weg terug door een gang waar je niet je hoofd kan stoten

Vocht en tijd zorgen voor een stuk verval in een kleur waar autoliefhebbers niet zo van houden

Vergelijk deze foto eens met de 2e in de reeks

Lees meer over het museum op hun website

De foto’s zijn gemaakt met de EOS M camera en een vaste, kleine 22mm lens. Een heerlijke compacte en lichtsterke combinatie voor donkere omstandigheden. Erg blij mee!