Değirmendere (vertaald: Molenbeek) is een dorpje waar we soms in de buurt komen van of naar het vliegveld: het eveneens kleine Çamönü inrijden en dan richting de bergen. Het was het begin- en vertrekpunt van een prachtige wandeling, die o.a. naar een voormalige kalkgroeve en de Malta waterval voerde.
We hebben een fijn weekend gehad in Sığacık en op de terugweg deden we door het erg regenachtige weer zelfs de Ikea aan. Geen probleem zolang er maar prenten te schieten zijn!
Het strenge gezicht van Zeus. Althans, zo denken bij dat dit beeld zou kunnen heten 😉 Deze is ingestuurd naar 52frames als Low Key foto.Dit was mijn 2e keus voor 52frames Low Key
Als er een “Half Key” opdracht was had ik deze ingestuurd 😉
Alle foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100; beide abstracte prenten zijn geschoten door Ikea draad-objecten.
Met de wandelclub heb ik een onvergetelijke tocht gemaakt vanuit het dorpje Karahayıt, niet ver van Latmos aan de oostkant van het Bafa meer. Behalve een overweldigend natuurschoon – niet in het minst door de bijzondere rotsvormen in dit gebied – zijn hier ook bewijzen van menselijke bewoning. In de bronstijd, 8 – 9000 jaren geleden zijn tekeningen gemaakt op stenen onder rotsen. En nog steeds zijn die prima te zien. Begrijpen is wat lastiger (hoewel daar leuke studies over te vinden zijn). Benieuwd of de verf die we nu in de bouwmarkt kopen ook zo lang houdt op stenen in de natuur….
Spot de berggeit
De foto’s zijn gemaakt met de Sony RX100 – de kleuren en contrasten in de grotteningen zijn met DxO Photolab opgehaald.
Onze jongedame Bella barst van de energie en daar heb ik gebruik van gemaakt voor een studio high key fotoshoot. Heerlijk om te doen!
De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en 55mm F/1.8 lens – die laatste laat goed focussen bij erg weinig omgevingslicht. Het licht komt van een flitser met 20cm reflector en witte diffuser die links staat opgesteld. Met 400 iso kon de flitser op slechts 1/8 power schieten dus vrij vlot opladen. De achtergrond is een witte deur – de overloop is studio geworden 😉
Smyrna oftewel het huidige İzmir is gesticht door een van de nazaten van Alexander de Grote en het heeft talloze bewoners gekend sinds die tijd – getuige o.a. de resten van een basiliek en hamam. Momenteel liggen de overblijfselen van de ooit roemruchte agora ingeklemd tussen moderne, hoge gebouwen en de smalle wegen van Kemeraltı.
In het jaar 178 is er veel ingestort door een heftige aardbeving, waarna op last van Marcus Aurelius een heleboel stenen weer haastig en niet altijd even juist terug op elkaar gestapeld zijn.
Behalve een heerlijk rustige oase midden in de drukke stad is het nu een boeiende plaats voor liefhebbers van archeologie, bouwstijlen en steenconstructies.
De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en 12-24mm + 55mm lenzen. En soms een spiegeltje…
Ineens wist ik de “culinaire” activiteit van deze week: sambal maken! Lekker simpel: een boel rode pepers, een paar extra ingrediënten en klaar.
Nou… op de hele biologische markt geen hete rode peper te vinden… Wel een paar lange dunne, oranje-groene 🙁 Gelukkig was er één kraam waar nog wel een mooi hoopje groene hete pepers lagen dus heb ik daar maar een pondje van meegenomen. Even zoekend naar een geschikt recept voor “groen” vond ik de onderstaande op Diana’s mooie moestuin. Klik op de peperprent hieronder voor haar Sambal Idjoe:
Merkwaardig vond ik het advies om de zaadjes te verwijderen. Nadat ik een grote pan soep flink heet heb gemaakt met maar een halve peper gingen ook de zaadlijsten er uit en meer uien er in. Dit werd het aangepaste recept:
500 gram groene pepers, zonder zaden en zaadlijsten
3 flinke uien
Aardig wat knoflook
Een theelepel suiker (schijnt de heetheid te benadrukken)
Een beetje tuzot (kruidenzout)
Wat sojasaus
Lekker pittige olijfolie om de sambal in te bakken (liever goeie eigen smaak dan smaakloos!)
Verder heb ik Diana’s recept gevolgd en gelukkig viel het spetteren van de sambal best wel mee. Ook fijn dat Jolande adviseerde om keukenhandschoenen aan te trekken om later nog lekker in neus en ogen te kunnen peuteren zonden brandschade. Het resultaat zit in 4 210ml potjes:
Dicht bij de Isa bey moskee in Selçuk staat een oude en behoorlijk vervallen badhuis (hamam). De ruïne straalt nog steeds veel uit: het bijzondere symmetrische grondplan, de pilaren bij het voorportaal en de prachtige oppervlaktestructuren:
Als het gras van het speeltuintje ’s nachts bewaterd is komen de zwijnen wroeten en badderen. Vervolgens pikken de kippen van alles uit de blubber en keert de rust weer. Bijna iedere dag.
Vandaag waren er tientallen hoornaars actief bij een van de blubberplasjes. Om te drinken, maar er was meer wat ze daar bezig hield. Wat ze ook deden, een kip wist wel raad met al die lekkere hapjes: snel pikte ze ze een voor een uit de lucht of het water, iedere prooi gooide ze dan snel weg om die nog een paar keer kort op te pakken tot het insect niet meer bewoog. Zo bleef de kip zonder steken. Andere hoornaars waren te druk om de roofkip aan te vallen en dat kostte er een heleboel het leven…
De foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en Sigma 100-400mm lens.